BR5
Arjan, Martin. Ik heb vandaag een brief niet over de hoog heren in Den Haag, maar een brief van een hogeheer in Den Haag.
Hmm, interessant. Ben je geïntrigeerd? Ik ben geïntrigeerd. Dus ik kan niet wachten tot we beginnen.
De briefenrubriek, dat is dit. Dat is dit. Welkom, leuk dat je luistert. Hartelijk zaterdagochtend weer knisperend vers in je podcast.
Aflevering 5 alweer. Aflevering 5 alweer van de briefenrubriek. De podcast waarin Martin en Arjan met jou de briefenrubrieken doornemen.
Die zijn ofwel online te vinden op de internet, of in kranten, tijdschriften of onze eigen mailbox.
[email protected] of in onze hotline 0620 1515 29. En de DM's sliden daarom in het zin? Nee. Nou doe dat.
Op de gram zijn wij @debrievenrubriek. Dat is gewoon makkelijk. Heb jij een leuke brief mee deze week? Ik heb wel een leuke brief mee.
Ik ben de libellen ingedoken. Precies. En dan bedoel ik niet het vliegende gevaarte, want daar is heel weinig ruimte, kwam ik erachter toen ik het probeerde.
Maar wel in het tijdschrift, wat volgens mij al sinds 1650 wordt uitgegeven. Daarna ook nooit is vernieuwd. En daar zitten schitterende dingen in.
Maar eerst eventjes, jij bent op vakantie geweest? Ja, dat klopt. En ook daar kon je niet ontsnappen aan de briefenrubriek?
Nee, het was heel confronterend moet ik zeggen. Ik was in Duitsland en daar bezocht ik Kochem. Wat? Ja, gezondheid. Kochem.
Dat is een schitterend dorpje, een stadje aan de Moesel. Daar staat een kasteel op een berg, een middeleeuws kasteel. Prachtig moet ik heel eerlijk zeggen.
En daar had je een soort ruimte in waar de hoge heren, om maar even een parallel te trekken naar jou, met elkaar konden praten en sigaren drinken.
Nee, sigaren drink je niet. Ik kan het je van hart aanraden. Ook roken kan ik je afraden, maar sigaren drinken is echt helemaal laar.
Je kon daar sigaren roken en wat wijn drinken, want ze verbouwen daar ook wijn. Heb je gezopen?
Nee, nou wel een biertje, maar geen wijn. Daar ging het niet om. En daar had je een open haard, want zo werd natuurlijk alles verwarmd.
Want je had nog geen warmte pompen en zo in die tijd. En die verplichting werd ook niet vervolgens weer afgeschaft.
Maar goed, in die open haard had je tegeltjes. Blauwe tegeltjes en die mevrouw zei heel mooi "Aus Holland".
En toen was er een vraag. En daar nam jij geen genoegen mee? Nee, ik zei die vraag niet eens.
Maar er was iemand en die vroeg "Waar woon je in Holland?" "Delft". En zei ze "Nee, niet uit Delft, maar uit Makkum".
En toen dacht ik, dat ken ik ergens van. Want ik weet sinds kort dat daar een haven is.
Hoe diep is die ook alweer? 3,5 meter. En dat je daar een telefoon uit kunt hengelen.
Ik wist eerst dat ze daar tegeltjes maakte trouwens.
Uiteindelijk is Makkum een van de grootste centra in die tijd van het maken van Hollandse tegeltjes.
Moeten wij, ik bedoel Makkum roept, als ik het zo zeg. Het universum wil ons iets vertellen.
Het universum wil dat wij naar Makkum gaan denk ik. Dat denk ik ja.
Moeten wij eens een podcast van de Brieven Rubriek in Makkum gaan opnemen?
Niet op de bodem van die haven, dat lijkt me een geluk. Bij die haven.
Op het steigertje. Op het steigertje van de haven van Makkum.
Waar die mevrouw uit, waar kwam ze ook alweer vandaan.
Ergens in Drenthe. Ja, ommerkoef, ergens in die hoek.
Waar die mevrouw haar telefoon heeft verloren.
Moeten we voorzichtig doen met onze apparatuur. Dat wel.
Anders moet het in rijst. Misschien de seizoensfinale, aflevering 10.
Dat we die om de Duits maar weer even te voorzetten. Lijkt mij fantastisch.
Geen beloftes, maar we doen de reactievergadering even buiten de podcast.
Precies, we gaan kijken wat we voor je kunnen doen.
Maar wel opmerkelijk dat je ook daar dus Makkum gewoon weer...
Makkum vloeit uit alle kieren van mijn leven inmiddels,
druppelt dat als de haven naar binnen.
Hoe was Duitsland verder? Heb je hier vermaakt?
Ja, ik heb me enorm vermaakt.
Heb je een fiets mee teruggenomen?
Nee, ik heb al een fiets.
Maar het was hartstikke leuk.
Een mooie streek aanrader om even gezellig een paar dagjes naar Kochem te gaan.
Gezondheid.
Kunnen we door naar jouw brief?
Ja, de eerste brief van deze week.
Jij vond het belangrijk om aan te geven aan het begin wanneer wij dit opnemen,
omdat het iets met de actualiteit te maken heeft.
Het is een vrij actuele brief.
Hij stond op vrijdag 17 mei in de Telegraaf.
Oh, het is vandaag, zaterdag 18 mei.
Dus we nemen dit een week op voordat je dit hoort, dan weet je dat even.
Want ik weet niet wat er in de komende week gebeurt rondom deze brief,
met deze brief, met de persoon die deze brief heeft geschreven.
Weet jij al waar het over gaat?
Je hebt dit meegekregen, denk ik.
Ik heb dit meegekregen. Ik denk dat iedereen dit ongeveer in Nederland heeft meegekregen.
Het is de belangrijkste brief van het jaar.
De brief van het jaar.
Zo kunnen we...
Oh, daar heb ik het idee van.
De brief van het jaar.
Het is een briefje, het is een regeltje of tien misschien, van Ronald Plastek.
Waarschijnlijk onze toekomstige premier.
En daar heeft hij dit briefje voor nodig om dat te worden, denk ik.
Hij maakt namelijk excuses aan Pieter Omtzigt.
Weet jij wat er gebeurd is tussen die twee? Heb jij dat ook meegekregen?
Moeten we wel even uitleggen, denk ik, voor de mensen?
Ja, dus... Wanneer was dit? Het was in januari, februari?
Ja, ergens eerder dit jaar.
Precies, waren de formatiebesprekingen van het nieuwe kabinet aan de gang.
Of in ieder geval was het de informatie misschien nog.
En er was een moment waarop Pieter Omtzigt zei...
Dank je de koekoek.
De tering voor je.
Precies.
Aju met een du. Ik ben er van tussen. Groetjes thuis.
En toen had hij geen auto of iets dergelijks.
Hij wilde wel nog even, dat is een belangrijk detail,
hij had een appje gestuurd naar zijn medeonderhandelaars in die informatie,
maar hij wilde wel even uitgebreid de pers te woord staan.
En om daar te komen had hij dus een auto nodig.
Precies. En toen zei Ronald Plastek, pak mij een Tesla maar.
En was het een Tesla? Het was in ieder geval zijn dienstaart.
Met chauffeur. Niet vergeten.
En daarmee mocht uiteindelijk Pieter Omtzigt naar een hotel,
om mogelijke wij het eer zijn buitenechtelijke escapade te botvieren,
maar dat weten we niet.
Kunnen we er weinig over zeggen.
Hangt onderzoek, kunnen we er weinig over zeggen.
Maar ook de pers te woord staan.
En dit is dat iets wat je normaal gesproken geheim zou houden,
of in ieder geval niet aan de grote klok hangt,
maar daar dacht Ronald Plastek...
Die was gefrustreerd door dit gedoe.
Ja. En wat doet dan een man in een positie als Ronald Plastek,
op het moment dat je een klein beetje gefrustreerd bent...
Dan ga je dat botvieren.
Precies. Dan slik je niet drie keer en denk je,
ja, ik ben een man met macht en een verantwoordelijkheid,
dus het gaat eventjes niet om mij.
Maar daar dacht Ronald Plastek heel anders over.
Die ging in een debat dit uitgebreid vertellen,
om Ronald Plastek voor de auto met chauffeur te gooien.
Niet voor de bus, want die neemt hij niet.
Maar om Pieter Omtzigt voor de bus te gooien.
Dus hij ging dit vertellen in het debat,
waardoor Pieter Omtzigt natuurlijk weer pisboest was.
En als Pieter Omtzigt pisboest is, dan moet je niet willen.
Dan kun je dus twee dingen doen.
Dan kun je denken, ik ben een man met macht en ik slik een paar keer,
want ik heb een verantwoordelijkheid.
Of je doet wat Pieter Omtzigt doet,
namelijk gefrustreerd dat ook weer gaan botvieren.
Het zijn toch ook kleine kinderen eigenlijk.
Eigenlijk wel, ja. Maar goed.
Nu is het dus zo, tenminste wat wij nu weten,
en waar het de afgelopen week over is gegaan in het nieuws.
Wat zeg je dat met een...
Waarom zeg je dat zo?
Het is een instituut. Het nieuws.
Dat hebben we nu de komende periode harder nodig dan ooit.
Dus ik wil graag dat... Nou, anyway.
En dus ging het erover,
wordt Ronald Plansterk onze premier?
Ja. Dat wil hij heel graag.
Maar dat wil hij heel graag.
En kennelijk is er met Pieter Omtzigt zitten en daar niet zo op te wachten.
Dat weten we, omdat het wordt gefluisterd.
Dat is volgens mij nooit door iemand tot nu toe hardop gezegd.
Wat opmerkelijk is, want we zijn eigenlijk gewend
dat alles altijd heel hardop wordt gezegd in dit verhaal.
Door al de hoofdrolspelers in dit verhaal wel, ja.
Precies. En toen verscheen de telegraaf van vrijdag 17.
Mei. We zijn nu bij.
Met op de voorpagina een heel groot artikel.
Waarin Ronald Plansterk 'Sorry Pieter' zegt.
Maar dat is allemaal gebaseerd op een briefje verderop in de krant.
Uit de brievenrubriek.
Want anders had het niet in deze podcast kunnen zitten.
We zijn heel streng. Zeker.
Gebaseerd dus op een briefje van tien regeltjes van Ronald Plansterk
die heel, heel, heel graag premier wil worden.
Zo diep door het stof gaat dat hij nooit meer terug...
Dat er geen stof meer is.
Ik zal voorlezen wat hij stuurt.
Dit briefje van Ronald Plansterk heeft een eenregelig kopje.
Zoals alle brieven in de telegraafbriefrubriek.
'Excuse'.
Dat is de outtake.
Mij is veel gevraagd hoe ik erop terugkijk dat ik in het debat
over de eerste informatieronde, het was informatie inderdaad,
heb verteld dat de dienstauto van de informateur gebruikt was.
Ik vind het een lange zin.
Ik ook. Zeker voor telegraaflezers.
Ik hecht eraan te stellen dat ik dit niet had moeten doen.
Het was onnodig en misplaatst.
Ik heb er nadien daarom persoonlijk mijn excuses voor gemaakt
bij Pieter Omsticht en herhaal dit graag publiek.
Sorry Pieter. Uitroepteken.
Ondertekend door R. Plansterk uit Amsterdam.
Het is toch van een droevigheid dit.
Maar goed.
Zeg even wat jij ervan vindt.
Ik vraag me dan af.
Ik denk nog steeds, oké, dit zijn mensen die in de politiek zitten.
Hebben gezeten.
Halfbeen nog misschien, weet ik veel wat.
Ze zitten allebei nog gewoon in de politiek.
En enige tijd ook al.
Dus het is niet zo dat dit nieuw is ofzo.
Wat gebeurt er in het hoofd van iemand die het klappen van de zweep kent.
Die weet hoe, die enig allure heeft in het gebeuren.
Hoewel, Ronald Plansterk is misschien zijn allure al enige tijd kwijt.
Maar goed, er is een soort van.
Hij is minister geweest.
En dat er een moment is waarop je denkt, weet je wat een goed idee is.
Ik ben Ronald Plansterk.
Ik heb een column in de Telegraaf.
Die column even niet.
Ik schrijf een briefje voor in de brieven rubriek.
Een excuusbriefje.
Een excuusbrief.
Maar zou hij dit zelf verzonnen hebben?
Zou Wilders dit aan hem gezegd hebben?
Stuur een briefje naar de Telegraaf.
Of zou Omtzigt hebben gezegd, oké, we begraven de struipbel als je een excuusbrief.
Dat zou fantastisch zijn.
Dat zegt André Afzeker.
Dat er ergens in de kroeg is gezegd, weet je wat joh.
Als jij nou een briefje aan de Telegraaf schrijft, dan komt het allemaal wel goed.
Dat Ronald Plansterk denkt, hold my beer.
Ja, ik ga meteen op zijn telefoon.
Precies, meteen naar [email protected].
Hij mag ook gewoon naar post@debrievenrubriek mailen.
Dat vind ik ook.
Dat vind ik ook een goed idee.
Dat zou de volgende keer een mooie weg zijn om ervoor te zorgen dat wij dat excuusbriefje mogen gaan voorlezen.
En het daarna op deze manier over hebben.
Wat heel goed gebaar vinden.
En dat het heel verenigend is.
Maar het is toch gênant voor Ronald Plansterk die dus zo ontzettend graag premier wil worden.
Ik herhaal het nogmaals.
Dat hij een excuusbriefje aan de Telegraaf moet schrijven.
Maar wat gebeurt er op de brievenredactie van de Telegraaf?
Er zit dan iemand, daar moet een stagiair op zitten ofzo.
En die beheert de mailbox en misschien de postbox.
Misschien dat er nog papierbrieven worden gezet.
Oh daar komt echt nog wel papier binnen.
Maar goed, ook de mail.
En dan komt er pling.
Er Plansterk uit Amsterdam.
Er Plansterk.
Of misschien staat er wel gewoon Ronald Plansterk.
Want hij zit misschien gewoon in het systeem want hij heeft ook een podcast of een column.
En dan knip je toch heel erg.
Dan denk je, ach die malle Ronald.
Hij heeft weer de verkeerde mailadres.
Dit moet naar [email protected] of weet ik veel wat.
Dus dan klik je hem open en dan is het te kort voor een column.
Ja, dit was een hele korte column.
Dit is een hele korte column.
Dat zijn we niet van Ronald Plansterk gewend.
Die is over het algemeen bijt ie iets meer uit.
Dus wat de fack is hier aan de hand?
En dan lees je als stagiair, lees je dit verhaaltje.
En dan denk je toch, ah ik word dubbel anaal genomen.
Zonder van Celine.
Dit is natuurlijk gelul van de bovenste plank.
Dit is niet Ronald Plansterk.
Dit is niet Ronald.
Dan controleer je het mailadres en dan staat er inderdaad [email protected]
of zoiets, weet ik veel.
Ronald Plansterk het overheid.
Precies.
Dus dan denk je, fack dit is hem wel.
Of het is een hele goede hack.
En dan print je dat uit en dan loop je naar de hoofdredactie.
En dan zeg je, jongens mag ik, ik ben van de brieven.
Heb je even contact?
Ik ben van de brievenrubrik.
U kent mij niet.
We hebben nu even geen tijd voor, we zijn belangrijk.
Ja, ik denk toch dat ik iets heb voor u.
En dat je dat dan overhandelt aan de hoofdredactie.
En dat die dan denken, dit is niet goed.
Wat krijgen we nu?
Worden we hier geprankt?
Waar zit de verborgen camera?
Alles wordt stopgezet.
Stop de persen.
We stoppen de persen, we gooien de hele voorpagina om.
Op die redactie moet dat toch ook iets volgen?
Ze hebben zich helemaal de tering gelachen natuurlijk.
Maar ik vind het ook nog steeds zo mooi dat dit hele kleine briefje gewoon een complete
voorpagina heeft geworden.
Ja, maar je kunt het hele graven, want dan gaat het wel om een boodschap sturen natuurlijk.
Want dan doe je natuurlijk een analyse bij en dan vraag je Wouter de Winter.
Die vraagt je nog om een analyse erover te doen.
Om een analette te schrijven.
Precies, en dan heb je uiteindelijk zo weer drie pagina's voorgeschreven met de goede
kop erboven.
Maar ja, ik heb het toch wel verbazend.
Het is toch fascinerend om te denken, hoe is die wandeling?
Je kunt hier een hele film over maken.
Over alleen maar het feit dat iemand bij [email protected]
Ben jij of ken jij de redacteur van [email protected]?
Laat het even weten.
Want daar is dus gewoon 's ochtends iemand opgestaan zonder te weten wat hem die dag
te wachten stond.
En dat werd de grootste dag uit zijn carrière, of haar carrière, tot nu toe.
Dat is toch iets wat fantastisch moet zijn.
Maar daarom vertelde ik dus inderdaad ook dat we dit om de 18e opnemen.
Want ik weet niet, misschien is Ronald Plassik inmiddels wel onze premier.
Als je dit luistert.
Het zou snel gegaan zijn.
Maar het kan.
Of toch niet.
Of Pieter Omtzigt is nog steeds boos.
Ik ben heel benieuwd als jij dit hoort hoe de wereld er dan voor staat.
Ja, ik ook ja.
En wat heeft Pieter Omtzigt gedacht?
Nou ja, als het zijn idee was heeft hij in ieder geval de tering gelachen.
Zit hij nog te lachen denk ik?
Ja, dat denk ik ook ja.
Ligt hij nog in een lachstuim thuis?
Het zou toch inderdaad briljant zijn als hij dit zo heeft gezegd.
Want ook Pieter Omtzigt heeft abonnementen op kranten.
Of heeft een bureautje, wat natuurlijk sowieso de media voor hem in de gaten houdt.
Maar stel nou, op wat voor kranten zouden politicus in Nederland geabonneerd zijn?
Sowieso de Telegraaf.
Ja, dat denk ik ook.
En dan waarschijnlijk ook het NRC.
En het AD.
Of de Volkskrant.
Ja, ik denk beide gewoon.
Maar dan heb je de vier, dat is wel heel veel.
Dat betalen wij allemaal met z'n allen.
Van onze zenten enzo.
In ieder geval.
In ieder geval de Telegraaf.
Dus hij staat daar op in Twente ergens.
Woont hij nou in Hengelo of Enschede?
Een van die twee.
En dan wat ooit Twente stad zou moeten hebben geheten, wat niet door is gegaan.
Maar dat weet niemand meer.
Dus dat geeft ook helemaal niks.
In ieder geval.
In Twente, daar loopt een politicus uit Den Haag in z'n ochtendjas naar de deur.
Pakt eerst het NRC.
Denkt 'meh, saai'.
Geen zin in dit.
Daarna de Telegraaf.
En dan kwakt die kop in je gezicht.
Sorry Pieter.
Ongelooflijk.
Ik wist dat ik deze brief mee moest nemen voor de brief van de brief.
Want ik ging hier gister ontiegelijk goed op.
Net als de rest van Nederland.
En ook Politiek Den Haag.
Bij het ingaan van de ministerraad heeft RTL Nieuws, en NOS stond er volgens mij ook bij,
hebben aan al die politici gevraagd, aan de ministers en staatssecretaris, wat zij van deze brief vonden.
Ik vond het wel interessant.
Want ik dacht dat het een brief was voor ingezonde brieven.
Maar ik begrijp dat je inmiddels sollicitatiebrieven in de Telegraaf moet zetten.
Als dat jongens de nieuwe bestuurscultuur is, dan zijn we denk ik niet ver opgeschoten.
Is hij wel eens sorry gezegd via de krant?
Nee.
Er blijft bij maar één woord hangen.
En dat is 'genant'.
Nou, zo'n openlijke bedelbrief/sollicitatie voor het premierschap.
Nee, kijk.
Wat ik daar verder van vind, dat hou ik inderdaad in mijn hoofd.
Ja, hoe keken u naar de voorpagina van de Telegraaf?
Ja, ik heb daar eigenlijk geen zinnige woorden over te zeggen.
Ik vind het wel een behoorlijke soep om op deze manier te beginnen met een nieuwe ploeg.
Dit is wel waar de Telegraaf voor is ook eigenlijk.
De Telegraaf is een tijdje ook een beetje stoffig geweest.
Ik denk, we horen weinig meer van de Telegraaf.
Alsof we er ergens toch, weet ik veel, buiten adem in een hoekje ligt bij te komen van godmogweetenwat.
En nu is de Telegraaf toch wel weer even...
Het is wel weer even lekker Telegraaf, denk ik dan altijd.
Ik kan je ook bijna niet voorstellen dat Plasterk...
Hij schrijft natuurlijk ook een column in de Telegraaf, maar dat hij deze brief naar een van de andere klanten had gestuurd.
Wat hadden die gedaan?
Ja, die hadden hem ook afgedrukt.
Ja, tuurlijk.
Maar hadden die er ook zo'n enorme voorpagina van gebakken?
Nee, maar daarom dat ook.
Plasterk is ook naar de Telegraaf gestuurd.
Die is ook niet gek.
Die kent de Pappeheimers.
En die wil de Telegraaf graag ook dit geven.
Ik vind wel tegelijkertijd, en dan moeten we denk ik afronden, want we zijn inmiddels ongeveer de...
De politieke podcast.
De politieke podcast aan het worden.
Je kunt dit ook voorbij laten gaan.
Ja, maar hij wil graag premier worden.
Ja, maar als andere...
Nu staat er een cameraploeg te vragen over een brief in de Telegraaf.
Het is wel weer het karusselletje.
Ja, ja, ja.
Je kunt er ook voor kiezen om te denken, die kerel is niet goed.
We negeren gewoon...
Het volgende jaar premier, hè?
Dat weten we niet.
En totdat hij dat...
Dus kunnen we het negeren.
Ik bedoel, snap je?
De Telegraaf gaat hier natuurlijk groter voor op het orgel, want die weet dat ze vervolgens weer een hele dag het karusselletje aan het domineren zijn.
Met een kop.
Maar je kunt er ook voor kiezen om te denken, die Ronald Plasterk, die is niet goed.
De groetjes.
We gaan het gewoon weer eens even over de inhoud van die...
Van het akkoord.
Snap je?
Dus het is...
Ja.
En nu hebben wij het er ook nog weer eens een keer over.
Een week later.
Luisteren mensen dit.
Maar goed.
Gefeliciteerd Ronald Plasterk met je aandacht.
Gefeliciteerd Telegraaf met je aandacht.
En gefeliciteerd...
Nederland met je nieuwe premier.
Wil jij...
Dat gaan we gelukkig nog eventjes zien.
Wil jij ook excuses aan iemand aanbieden?
Dan kan dat.
Als echte brief rubriek.
Precies.
Wij gaan het uitgebreid voor je bespreken.
We gaan je brief eventueel anoniem gaan we...
Doorkoppen ook.
Is dat de service die wij bieden?
Nou, we kunnen...
Nee, niet doorkoppen, maar anoniem bespreken bedoel ik.
Dus je hoeft...
Als je je naam er niet bij wil hebben of zo, dan is het helemaal geen enkel probleem.
Maar stuur je brief.
Dat kan een eigen brief zijn, maar ook op het moment dat je ergens een brief tegenkomt...
Op de voorpagina van de Telegraaf bijvoorbeeld.
Dat je denkt, die is leuk, daar moeten ze het over hebben.
Stuur die eventjes naar [email protected].
Naar onze hotline 0620 15 15 29 of slide in de DM.
0620 15 15 29?
Dat moet ik niet meer herhalen.
Oké, 0620 15 15 29?
0620 15 15 29.
Ja, want anders gaan mensen mankelopen.
Dat moeten we natuurlijk ook niet betalen.
Jouw brief.
Ja, ik zei al, ik ben de brievenrubriek of de brievenpagina's van de libellen ingedoken.
Dat werd getipt ook, van je moet de libellen...
Want er staan prachtige dingen in.
Ik moet zeggen, ik vind het allemaal een beetje...
Als ik de brieven zeg maar...
De libellen of de brieven van de libellen?
Nee, de brieven van... Nou, de libellen sowieso.
Maar ik ben ook niet de doelgroep, dus dat geeft aan zich niet.
Maar ik moet zeggen dat ik de problemen van de huisvrouwen in Nederland...
Ik vind het allemaal een beetje...
Wat voor problemen hebben die huisvrouwen zoal?
Ja, dat gaat toch veel al?
Zijn het reacties op artikelen of reactie op iets wat mensen hebben gelezen?
Of dat er, weet ik veel, ergens iets gebeurt en dat mensen dat dan heel erg vinden?
Ja, voor de brievenrubriek is het allemaal een beetje dat je denkt, nee...
Ik ben beter liever tegen.
Houd de drempel niet.
Precies. Wij zijn kritisch, zoals jij.
Dat weet ik.
Aan het begin al zei.
Maar nu kwam ik bij de denktank, zoals de libellen het noemt.
Het is eigenlijk een beetje...
Jij had het over de kwestie vorige week.
Ja, in het AD.
In het AD.
Dit is een beetje de libellenvariant.
Dus je kunt een brief sturen met een vraag of een prangend ding...
en daar gaan mensen op reageren, maar ook een deskundige.
Oeh.
En wij houden van deskundigen.
Wij zijn gek op deskundigen.
Deskundigen zijn deskundig.
Precies.
En die weten iets.
Daar bel je ze voor.
Dus die hebben een zekere autoriteit.
Dus ik vind dat een leuke manier om je blad te vullen.
Het blad moet ook vol.
Precies, inderdaad.
Ellie neemt in ieder geval geen blad voor de mond.
Dus die schrijft een brief naar de denktank van de libellen.
En Ellie staat erbij, is 58.
Dat is relevant.
Niet, maar dat staat er wel bij.
Haar briefje, het valt mee, is...
Mijn man en ik zijn nu 15 jaar samen.
Dat is onzich, als je 58 bent, niet bij ze lang.
Dat heeft even geduurd voordat Ellie bij de juiste zat.
Of het is een tweede partner.
Dat kan ook.
En dat heeft nog steeds even geduurd voordat ze bij de juiste zat.
Tenminste met degene met wie ze 15 jaar vertrekte.
Hij had altijd al een sterke mening, maar de laatste jaren probeert hij me steeds vaker te overtuigen van zijn visie.
Dat is niks voor witte heteroseksuele mannen zou je denken.
We weten niet of dit een witte heteroseksuele man is.
Fair point.
Maar waarschijnlijk wel, want zij leest de libellen.
Dus dan moet ze wel met een witte heteroseksuele man.
Waarschijnlijk is het een man, want daar heeft ze het over.
Mijn man.
En dat hij heteroseksueel is, of op zijn minst neigt naar vrouwen leuk te vinden.
We maken het heel ingewikkeld dit.
Maar hij probeert haar dus steeds meer te overtuigen van zijn visie.
Hierdoor voel ik me niet echt serieus genomen als ik met hem in discussie ga.
Hoe maak ik dit, komt het mooie woord, bespreekbaar?
Oh god.
Door het te bespreken?
Ja, maar de vraag is hoe.
Door het iets te zeggen?
Ja.
Maar dat vindt Ellie ingewikkeld.
Ik denk dat Ellie dat ingewikkeld vindt.
En is het aan te raden voor iemand die doorlopend zijn of haar visie aan je opdringt?
Gaat hij daar dan überhaupt naar luisteren als zij zegt ik vind dat je te veel je visie aan mij opdringt.
En ik vind dat je niet genoeg naar mij luistert.
Waarschijnlijk is hij ook een jaar of 58 en doet hij dit al zijn hele leven.
Precies.
Want hij zegt ook dat hij altijd al een sterke mening had.
Dus hoe moet je dit doen?
Martin, jij bent relatiedeskundige, dat weten weinig mensen.
Jij weet net zoals ik van de buitenkant heel goed hoe anderen het verkeerd doen.
Ja inderdaad.
Maar hij gaat niet meer veranderen denk ik.
Nou die man is 60 ofzo.
Dan kun je toch nog wel veranderen?
Kun je dan nog veranderen?
Iedereen die heel hard roept, jij kan niet meer veranderen, dan denk ik je probeert het ook niet echt.
Nee, maar zij moet hem dus ervan krijgen om het te proberen te veranderen.
Ja dat denk ik ja, maar hoe?
Dat is ingewikkeld.
Het is altijd belangrijk om het bij jezelf te houden natuurlijk.
Dus ik merk dat jij, waarbij ik altijd denk dat hou je helemaal niet bij jezelf.
Het schijnt te werken, mensen hebben hier verstand van.
Ik heb geen sterke mening.
Er zijn natuurlijk een aantal mensen die hier een visie op hebben.
In de Denk Tank.
Dit zijn lezeressen.
Lezerettes.
Lezerettes die Ellie van 58.
Want die Denk Tank dat zijn andere lezers.
Ook en een deskundige.
Het is een tank met mensen, dat is duidelijk.
Dus er zit van alles in.
En die kunnen denken.
Precies en daarom heet het de Denk Tank.
Nou, Monifa die zegt als hij niet weet hoe je je voelt kan hij zich ook niet aanpassen.
Monifa is niet op de achterhoofd gevallen.
Stel voor om samen te gaan wandelen of fietsen.
Ik weet niet waarom dit.
Of naar het haventje in Makkum te gaan.
Zo veel.
Gelukkig heb ik me laten vertellen.
En begin een gesprek.
Daarna pas.
Ik denk dat het tijdens bedoelt.
Vertel dat je het fijn zou vinden als hij ook naar jouw mening luistert.
Klinkt vrij logisch.
Dit is zo logisch dat je denkt dit gaat waarschijnlijk niet werken.
Dit gaat niet werken.
Want dit zal zij toch ook wel hebben bedacht.
Zal ze toch wel een gedrukje hebben geprobeerd in die 15 jaar dat ze samen zijn.
Dat zou je toch denken.
Gonnie, ik hou van de libellen lamen.
Die zegt je zou eens kunnen vragen waarom jij geen mening mag hebben.
Vraag ook eens door.
Ja, hè?
Waarom mag ik geen mening hebben?
Precies, hè?
Hé?
Ik ben Ellie van 58 en ik heb ook een mening.
Tuurlijk.
Het zou mij niet verbazen als je bij zijn eigen issue uitkomt.
Zijn eigen?
Kenner geeft het sterk mening hebben.
Dat is onderdeel van een issue.
Oké.
Dan zegt Lisbeth nog iets over eerlijk zijn.
Dus wees eerlijk over je gevoel.
En dat je graag ziet dat hij er anders mee omgaat.
En blijf het ook benoemen, want het is belangrijk dat je dingen benoemt.
Je moet het altijd benoemen.
Als hij dat blijft doen.
Of Saida, die zegt doe gewoon hetzelfde terug.
Saida of Saida?
C-I-Y-D-A.
Saida.
Saida.
Dat is een soort van...
Niet echt een libellen naam.
Nee.
Ik vind Gonnie wel echt een libellen naam.
Ja, vind ik ook.
Lisbeth ook trouwens.
Maar goed, doe gewoon hetzelfde terug.
Dan voelt hij ook eens hoe het is.
En dan gaat hij begrijpen waarom hij je zo voelt.
Denk ik niet.
Ik denk dat dat de boel een beetje op scherp gaat zetten.
Ja, als je er alleen maar heel hard omheen gaat lullen.
Ja, dan werkt het niet.
Dan gaan mensen niet meer naar je luisteren.
Dan wordt het een grote brei aan klanken.
Wordt het teringsleur.
En dan wordt iedereen hard op een gegeven moment af.
Ik denk niet dat het het probleem oplost.
Ik denk het ook niet.
Wat zegt de deskundige?
Wat denk jij dat de deskundige over deze kwestie gaat zeggen?
Daarvoor is de deskundige.
Dus ik weet het niet.
Ik ben niet de deskundige.
Nee, maar dit werkt natuurlijk niet.
Je moet opvallen of slagen voor deze test.
Dus je moet iets zeggen.
De deskundige zegt ook iets van het gesprek aangaan of zo.
Nou, de deskundige gaat natuurlijk eerst analysen,
analetten doen over wat er gebeurt.
Of hoe de relatie in elkaar zit.
In jullie relatie lijkt een dynamiek te zijn
waarbij jouw man zijn opinie verdedigt en jij je terugtrekt.
Waardoor echte communicatie moeilijk wordt.
Want het draait allemaal om echte communicatie.
Aan nep communicatie hebben we helemaal niks.
De oorzaak kan liggen in onvervulde basisbehoeften van jullie beiden
die binnen de relatie worden aangewakkerd.
Om dit te doorbreken adviseer ik om hem op een rustig moment te vertellen
dat je iets wilt delen over jezelf.
Deze deskundige zit zo diep in mijn irritatie
dat het gewoon pijn doet.
Bespreek jouw gevoelens zonder hem te beschuldigen
en benoem het gedrag dat je zelf vertoont als terugtrekken.
Dus ik vind het heel vervelend en daardoor trek ik mezelf terug.
Dat zou een zin kunnen zijn die Ellie van 58 kan gebruiken.
Hier bij deze Ellie van 58, graag gedaan.
Vertel dat je graag in verbinding wilt zijn
en ontdek de gevoelens en thema's waarin jullie beide worden geraakt.
Ik denk dat de meneer Ellie van 58 inmiddels al drie keer is afgehaald.
Ja, als hij dit soort dingen gaat zeggen dan haakt meneer Ellie inderdaad.
Die gaat fietsen denk ik.
Nou dat is op zich een goede tip.
Oh in zijn eentje, dat was niet de bedoeling.
Belangrijk hierin is welke verlangens liggen onder deze pijnplekken.
Pijnplekken?
Als je doorlicht plekken hebt moet je omdraaien. Wat doe je bij pijnplekken?
Doordraaien.
Daar zo in gesprek over gaan en richt je op de relatie en niet op specifieke inhoudelijke dingen.
Want specifieke inhoudelijke dingen, daar moeten we niet mee willen.
Dat is verschrikkelijk.
Gaat ze nog zeggen dat ze in haar kracht moet staan?
Nou, het resultaat is een open dialoog
waarover jullie gevoelens en verlangens.
Zo werk je samen aan een diepere verbinding.
Ga gewoon praten met elkaar.
Ja.
Maar niet over dit soort dingen.
Deze mevrouw is een relatietherapeut en coach.
Iedereen is coach tegenwoordig.
Sowieso, dat mag je hier probleemloos noemen.
Er is geen beschermde titel.
Ik denk dat dit voor meneer Ellie van 58 een iets wat te soepzappigere benadering is.
Die gaat hier echt niet naar luisteren.
Dat denk ik ook niet.
Als hij er niet al lang over heeft gepraat, want dat doet hij kennelijk na twee zinnen.
Daarom is het natuurlijk belangrijk om het niet over specifieke dingen te hebben, maar over iets breeds.
Het feit dat ze zich terugdreemt.
Ja, en dan denkt hij, dat doe ik ook. Een keer in de maand.
Een keer in de maand?
Ja, hoe vaak doen mensen het van 58?
Nee, nee, nee.
Misschien vaker dan jij?
Nou, dat...
Wat moet ik hier nou op antwoorden?
Ik doe het vaker dan één keer in de maand.
Oké.
Hoewel, ja.
Goed, anyway.
Dus ik ben benieuwd wat jij van dit advies vindt als luisteraar.
Jullie doen hier wel heel cynisch over, kom met iets beters.
Eerlijk is eerlijk, we zijn ook niet echt met iets beters gekomen.
Natuurlijk behalve, we gaan met elkaar lullen.
Maar ik denk wel dat het een beter advies is van die relatietherapeut dan hetzelfde doen.
Want dat wordt chaos.
Ja, dat wordt natuurlijk wel.
Dat wordt chaos.
Maar zeggen, joh, ik vind het echt onwaarschijnlijk vervelend dat je op deze manier tegen mij praat.
Dat moet toch ook voldoende zijn?
Ik denk dat je dan als kerel meer denkt, holy shit, wat gebeurt er nou?
Nu moet ik even gaan luisteren.
Maar ja, ik weet niet of meneer Eddy van 58 heel erg graag luistert.
Misschien praat hij wel liever.
Zou hij een podcast moeten opnemen?
Misschien moet Ellie een podcast opnemen die ze dan aan haar man kan laten horen.
Dan kan hij er ook niet doorheen praten.
Dat is een goed idee. Maak een podcast.
Ellie's mening. 58 minuten, schoon aan de haak.
Ik heb niet het idee dat we heel veel nuttige advies hebben gegeven deze week.
Maar ik weet het niet.
Nee, ik denk wel dat we mensen meegenomen hebben, sowieso op de redactie van de Telegraaf.
Ik denk dat dat voor heel veel mensen niet een dagelijks ding is.
Ik hoop zo dat jouw voorstelling van zaken klopt.
Dat daar inderdaad een stagiair van de brievenrubriek met, al wapperend met een brief...
Ik kom van de redactie, ik heb misschien iets.
Ik heb iets jongens, help. Maak de voorpagina vrij.
Nee, dat zal ze niet zelf gedacht hebben.
Of hij zou waarschijnlijk gedacht hebben, wat moet ik hier nou weer mee?
Is dit iets? Dit is toch raar?
Wie is Ed Plasterk uit Amsterdam?
Hij zegt dat hij Pieter kent, maar ik heb geen idee wie dit is.
Wie is Pieter in dit verhaal?
Goed, laat weten wat je van deze aflevering vond, alsjeblieft.
Laat weten of je ons advies aan Ellie van 58 goed vond.
We willen met je communiceren.
Graag, en dat kan dus op alle manieren die we al eerder hebben genoemd en nu weer een keer gaan noemen.
Namelijk via de mail [email protected] in de hotline 0620 15 15 29.
0620 15 15 29.
Of sluit in de DM op Instagram, daar heten we @debrievenrubriek.
We zijn er iedere zaterdagochtend, abonneer je helemaal dan mocht.
Ja, gewoon bij je koffie en je chocoladebroodje.
Precies, en laat even weten of je het een leuke podcast vindt.
Dus doe 5 sterren, deel het in groeps, apps en weet ik veel wat niet allemaal meer.
Want het is natuurlijk superleuk op het moment dat er meer mensen gaan luisteren.
En we ook daardoor weer meer brieven krijgen en we daardoor naar het einde...
En we moeten naar elkaar luisteren, heeft die relatietherapeut gezegd.
Dus laten we dat doen.
Oké, maar betekent het dat ik dan ook deze podcast moet terugluisteren...
zodat ik kan luisteren naar wat jij te zeggen hebt?
Ja, want je luistert nooit naar mij. - Is waar.
Nou, moeilijk. We zijn er volgende week weer.
De Brievenrubriek. - Met de Brievenrubriek.
De Brievenrubriek. - De Brievenrubriek.
Is dit de Brievenrubriek? - Erg valende week.
Dus dit was... - Ja.
....