18
Martijn. Arjan.
Ik heb een brief deze week meegenomen over mensen en die zijn heel verdrietig.
Verdrietig? Ja.
Want zomaar opeens mochten deze mensen de kinderen en kleinkinderen niet meer zien.
Nou dat is bij elkaar ingewoond een heel verwarrend verhaal.
Zoals Arlien Nareyn zou zeggen, wat een heftig nieuws.
Dat is een heel heftig nieuws.
En daar gaan we het uitgebreid over hebben in deze aflevering van...
De Brieven Rubriek.
De Brieven Rubriek.
Dit is de Brieven Rubriek.
Op zaterdag? Ja.
Het is gewoon zaterdag.
Het is zaterdag. Hartelijk goede morgen. Het is zaterdagochtend.
Heb jij die croissantjes aangezet?
Ja, op 200 graden.
En dan moeten ze 13 minuten, dus ergens gedurende...
Dan moeten we even pauzen.
Ja, dat merk je niks van als luisteraar.
Dan monteren we er altijd uit.
Want dat geknisper van het croissantje...
Crocant? Nee, knisperen.
Wat doet een croissant? Kraken?
Een hartverknispert.
Ja, niet lang meer natuurlijk.
Want dan moeten we allemaal vanaf.
Maar dan moeten we niet meer mee.
Oh, jij mag niet meer stoken.
Nou, dat zijn we wel aan het doen hoor.
In deze podcast.
Nou, anyway.
We zijn er weer.
Martin en Arjan en wij spreken iedere week in de Brieven Rubriek.
Brieven door, meent je?
Alsof die naam logisch is.
Ja, ongelofelijk.
Die in een Brieven Rubriek zijn verschenen.
En dat kan een Brieven Rubriek zijn in een tijdschrift, in een krant...
Maar ook op het wereldwijde internet.
Wij speuren alles af als het ware brieven Sherlock Holmes'es.
In je hoofd werkt het dit, hè?
Precies.
Of dankzij jou, want jij kan ook je brieven insturen.
Dus heb je dat nog niet gedaan en kom je ergens een pareltje tegen.
We hadden natuurlijk onlangs die prachtige brief uit de Washington Post...
die we binnen hebben gekregen over het gele stille huwelijk.
Oh, dat was wel een grote feitje.
Precies.
Wij kunnen het lang niet zo goed als jij.
Dat is wel duidelijk.
Dus als luisteraars, help ons.
Stuur ons je brieven in.
Dat kan via onze hotline.
06 20 15 15 29.
Dat kan via [email protected] of via de DM op de gram.
Op de Instagram.
Daar heten we De Brieven Rubriek.
Dat is logisch, want zo heet ook de podcast.
Kan bijna niet mis.
Bijna niet, hè?
Je zult toch mensen hebben die denken...
ik heb toch onlangs iets bijin gestuurd.
Ik heb niks gehoord.
Dat was naar de postzak op Instagram of zo.
Dat is jouw bijnaam, toch?
Sinds ik deze podcast maak, heet ik de postzak.
Nou, zullen we beginnen met...
Brievenrubriek, Brievenrubriek.
Zoals altijd.
Want het was natuurlijk weer een komen en gaan van reacties op de vorige podcast.
Zeker.
Via die hotline die je net al noemde, kwam één en ander binnen.
Zowel één als ander kwam binnen.
En dat gaan we ook...
Wij hebben één en wij hebben ander.
We gaan ze ook allebei...
Ik heb er twee precies ook. Dat komt goed uit.
Allereerst, Hanneke die reageert op het verhaal van de kortingscode.
Weet je dat nog, de christelijke kortingscode?
Zeker. Hoe kan ik dat vergeten?
Mag je de kortingscode van iemand anders gebruiken?
Dat was de vraag van, is dat niet diefstal?
Wij waren het vrij unaniem over eens dat dat natuurlijk absolute flauwekul was.
En ook de hooggeleerden uit de theologische hoek, die hadden er niet zo'n moeite mee.
Nee, en Hanneke ook niet.
Dus dat sluit mooi aan op zich.
Hanneke maakt een vergelijking met een komkommer.
Ik weet niet of ze dat vaker doet in haar leven, maar in dit appje doet ze dat wel.
Het is zaterdagochtend, het kan toch niet?
Ik zeg niet dat ze dingen doet met komkommers.
Ze maakt alleen een vergelijking met komkommers.
Ja, nee, oké, prima.
Escaleert dat?
Ja, ik ben benieuwd wat meneer Hanneke van dit segment vindt.
Dan zou het toch ook diefstal zijn als zijn neef een gratis komkommer krijgt en die aan hem doorgeeft.
Waardoor een jonge man van 31, dat was de briefschrijver, nog geen komkommers meer koopt.
Ik vind het een goede vergelijking.
Ja, ik ook.
De kortingscode is een komkommer.
Precies.
Als we nog titels zouden maken voor een podcast, dan zou de kortingscode is een komkommer daar rimpelloos voor die selectie zijn gekomen.
Maar helaas, dit feest hebben we niet meer.
Vriend van de show Sam heeft ook een appje ingestuurd, ik wilde zeggen een brief, maar dat was een digitale brief.
Zullen we dat maar zeggen.
Die gaat over de meneer van vorige keer, uit Zuid-Beierland, niet oud, maar Zuid-Beierland.
Die vond dat de jeugd van tegenwoordig, dat dat allemaal niet meer kan.
Zich beperkte tot bepaalde segmenten van het leven.
Hij zegt, ik vind het altijd grappig als ik zo comments op nieuwsartikelen lees.
Hij raadt overigens iedereen af om dat te doen, daar kan ik me graag bij aansluiten.
Mensen die dit ook allemaal zeggen en denken dat het zo vernieuwend en uniek is.
En dat zij als enige reden tot klagen hebben.
Hij zegt, net als wij, dit is van alle tijden natuurlijk.
Zo oud als de oude Grieken, en ik kan je vertellen, die zijn allemaal dood.
Dus dat is oud.
Zeker, en hij zegt, vervang een paar woordjes in die reacties en je hebt de klacht van een andere generatie.
Ja, dat klopt.
Deze generatie klaagt over fatbikes en wietrokende kinderen.
Rock'n'roll is een tijdje een probleem geweest.
Hoe? Dat wou ik niet willen uitspellen.
Van de duivel.
Ja, dat was van de duivel.
Dus het is inderdaad zo oud als de weg naar Rome.
En van alle tijden.
Ik heb ook nog een toevoeging aan een andere ding wat we hebben behandeld.
Namelijk, Sietse van der Zee, oud-correspondent van NRC.
Van NRC?
We gingen natuurlijk over...
Die oude Sietse van der Zee, ik hoop niet dat hij luistert.
Die heeft natuurlijk een hele boze brief geschreven over de feminisering van NRC.
En uiteindelijk was het probleem dat die brief geplaatst is, niet het feit dat hij dat vindt.
Dat is toch best interessant.
Maar wij hebben ook even tijd besteed aan de analyse.
Moet je nou in je eigen tijdschrift of krant commentaar op je eigen tijdschrift of krant publiceren?
Nou, ik denk van wel.
Want ook jij als tijdschrift of krant kunt natuurlijk fouten maken.
En dan moet je gewoon commentaar op kunnen laten zien.
Nou is er een tijdschrift die net een hele remake over heeft gehad.
En die hebben de brievenrubriek teruggebracht in hun tijdschrift.
Die was weg?
Die was weg.
Hoe kun je de brievenrubriek nou skippen?
Dat snap ik ook niet.
Onze luisteraars zal dat nooit gebeuren, laten we eerlijk zijn.
Want die luisteren iedere week keurig.
Als je dat niet doet, dan komen we je op zoek.
Ik bedoel, leuk dat je luistert.
Dat is zo gezellig op zaterdagochtend.
Maar Vrij Nederland heeft de postrubriek teruggebracht.
Die rubriek heet daar post.
Wat een goeie.
Ja, waarom hebben wij niet gewoon deze titel?
Post.
Post, hallo, welkom bij post.
Post.
Maar dan hadden we postpost gehad.
Post@post.
Ja, goed, anyway.
Zij hebben dus een brievensectie teruggebracht.
Dat was afgelopen maand voor het eerst.
En daarin schreef een...
Oud-correspondent?
Nee, Henk.
Deze figuur heette ook daadwerkelijk Henk.
Niet van Ingrid.
Niet van Ingrid, dat staat er niet bij.
Maar daarin begint zijn brief met dag.
Dag.
Met enige schroom reageer ik op de uitnodiging om iets kwijt te willen over het blad Vrij Nederland.
Oké, je hoeft het niet te doen.
Ik weet niet waarom je het dan doet als je zoveel schroom voelt.
Wel nu schrijft Henk.
8,99 euro vind ik te veel geld voor uw blad.
Omdat ik het merendeel van...
Met dubbel e in merendeel.
Eerste en meer.
In de artikelen helaas moet beoordelen met moi.
Groet.
Henk van Halteren.
Wel fijn dat het uitgegeven werd.
Het is wel 8 euro uitgegeven.
9.
9 euro uitgegeven om Vrij Nederland te kopen.
Precies.
Vervolgens nog een brief met een postzegel gestuurd.
Vermoed ik.
Waarschijnlijk.
Hoe duur is een postzegel tegenwoordig?
Ja, ik ook niet.
1 euro zoveel denk ik.
Meer misschien wel.
Geen idee.
Dus hij is minstens een tientje kwijt geweest om deze seksyfiel in zijn leven af te kunnen ronden.
Ik vind het dus heel grappig.
1,09 euro.
Oké, nou een tientje.
In totaliteit, inclusief het kopen van een tijdschrift.
Ik vind het wel vermakelijk dat zo'n tijdschrift besluit om dit af te drukken.
Dit is toch een lol.
Ik moet hier toch wel om lachen.
Ik denk dat we inderdaad op de redactie van Vrij Nederland hier wel om gelachen hebben.
Dat denk ik ook.
En gedacht hebben, deze gaan we zeker plaatsen.
Deze komt zeker erin.
Dus daarom, zo'n brievensexy kan daarom ook heel geestig zijn.
Als je ook als medium een soort van zelfspot daarin weet te brengen.
En zo'n brief als dit vind ik dat.
Ook omdat het een brief is van matig alooi.
Dat moet ik zelf zeggen.
Wel een mooi woord, alooi.
Goed, dan hebben we het ook nog in de brievenrubriek polrubriek gehad over die oud-correspondent van NRC.
Want we hadden het over een boze brief dus, van die oud-correspondent.
Maar ben jij wel eens heel erg boos geweest op je ex-werkgever?
Dat hebben we aan onze Instagram-volgers vervraagd.
En de opties waren zeker woedend tot alles in staat.
Twee, nee, het is allemaal pijs en vree.
Of drie, werkgevers, wat zijn dat?
Dat is voor de ZZP'ers onder ons.
Die zijn er natuurlijk met grote getalen.
Die denken, ja heb ik niet, werkgevers doe ik niet aan.
Dus wat denk jij dat...
Ja, denk ik.
Ja, die hebben...
Het merendeel van de mensen die is echt...
Heb je een lijstje met wie?
Alleen voor geld.
Tot alles in staat was 55% van de stemmen ging daar naartoe.
30% zegt nee hoor, alles is in pijs en vree verlopen.
En 15% vraagt zich af wat werkgevers in godsnaam zijn hebben er nooit van gehoord.
Ben jij wel eens boos geweest op een oud-werkgever?
Nee.
Niet dat je in de podcast wil bespreken?
Nee, niet echt.
Wel dat ik dacht dat het duidelijk was dat mijn...
Toen ik inhuur was, dus ik was niet echt een werkgever.
Dat was in de kategorie werkgevers, wat zijn dat?
Want dan ben je gewoon nog een uitzendkracht.
Maar toen gebeurde wat intern waardoor mijn werk zou afnemen.
Er werden extra mensen aangenomen op mijn inhuurwerk.
Dus ik dacht, ja, dat gaat natuurlijk een probleem opleveren.
Dat gaan we natuurlijk niet volhouden met z'n allen.
En toen zei die meneer, mijn leidinggevende daar zeg maar, die zei...
Nee hoor, nee, dat zie je helemaal verkeerd.
Ik dacht alleen maar, er wordt een nieuw iemand aangenomen.
Dat is 40 uur per week wordt extra intern besteed.
En dat gaat dus niet naar mij.
Hoe kun je dat nou denken?
Dus dan heb je de bok wordt in klei geslagen.
Precies, het bedrijf bestaat inmiddels ook niet meer.
Het omvieren.
Nee, dat wel maar echt.
Nee, maar ik heb ook niet zo heel veel werkgevers gehad.
Ik ben de hele tijd een beetje rond de hobbel in die spoorwereld.
Dus dat.
Er zijn ook mensen en die wilden nog wat kwijt over de racistische moeder.
Daar hadden we het vorige week over.
Daar vonden we iets van.
Of mensen daar nou ook last van hebben in hun omgeving.
Dus mensen die zich onbewust, dus haakjes racistisch uitlaten.
Dus niet racistisch zijn, daar hebben we vorige week ook iets over gezegd.
Die heb ik A, in ruime mate in mijn omgeving.
B, ken ik niet.
Of C, ken ik niet meer.
Oh, die heb je uit je leven geleverd.
Dat is het idee achter dat antwoord.
Ik denk op een heel A.
63% heeft mensen in zijn of haar omgeving die zich wel eens op bewust of onbewust racistisch uitlaten.
Racisme is overal wat dat betreft.
Precies.
En een van de voorbeelden die ik daar kreeg, was van iemand en die werkt met ouderen.
Oh ja.
En dat is dus, ik heb eens even gevraagd, wat hoor je dan zoal?
Mensen zeggen dan bijvoorbeeld, er komt zo een zwarte mij helpen.
Ja, dat moeten ze ook toelaten.
Of er kwam een zwarte iemand binnen en dan zegt ze, ik heb haar nooit binnen gelaten hoor, je weet maar nooit.
Dat soort.
Nou ja, en heel veel dingen worden ook ingezoken als een grap.
Ja, ik zag al zo buitenlanden lopen als iemand de post kon bezorgen ofzo.
En dat zijn dus allemaal dingen die in zo'n, ik vermoed dat dit een soort oudere zorg bejaardert,
huisachtig iets is voor zoveel, nee dat heette het gewoon, of een verzorgingshuis misschien ofzo.
Maar wordt gezegd.
Pre-crematorium.
Pff, jezus.
Ja, precies ja.
Ik was laatst op het station, in zo'n stationshuiskamer, dat zijn gewoon de kiosken maar dan met een upgrade zeg maar.
Daar zat iemand, ik had even snel iets te drinken gehaald, en daar zat iemand de marathon van Amsterdam te kijken ofzo.
En de dame die daar werkte, die kwam hem een kopje koffie brengen, want hij zat er kennelijk al een tijdje.
En zij vroeg zo, oh wat zit je te kijken? Oh ja, de marathon van Amsterdam.
Oh ja, er zal wel weer zo'n zwarte winnen hè?
Toen dacht ik ook, jezus, dit is gewoon in het normale verkeer tussen mensen.
Ja, gebeurt dit allemaal.
Gebeurt dit gewoon.
En ze vonden het ook helemaal niet, oh ja, er kwam nog wel achteraan, oh ja je mag niet meer zwart zeggen ofzo.
Oh dat was het probleem.
Dat was het probleem.
Iemand aanspreken op z'n uiterlijk alleen, dat is niet het probleem, maar het feit dat je het zwart noemt.
Ja, daar zat precies de...
Nou, ik ben blij dat wij dit bespreekbaar maken en mocht je meer voorbeelden hebben of als je hier nog iets op kwijt wil, onze kanalen staan wagenwijd open.
Brief, brief, brief, brief.
Klinkt dubieus.
Ja?
Ga doen.
Zullen we eerst jouw brief doen?
Dat is goed.
Want jij hebt hem ook aangekondigd.
Ja, ik ben in de libelle gedoken.
In de medische figuurlijke zin van het woord.
Je bent de leeftijd gekomen.
Ja, het was wel even doorzetten, maar uiteindelijk heb ik de uitgang gevonden.
Maar er stond wel een pareltje van een brief in, die vind ik zelf, onder de kop al zeven jaar.
En het leuke is dat in de layout van de briefrubriek van de libelle, dan staat er ook nog zo'n zinnetje gehighlight, weet je wel?
Ja, ja.
Die staat gewoon random tussen de regels.
En dat is...
Ik ben getriggerd door waarom hiervoor gekozen is.
We hebben het er erg moeilijk mee.
Dat is al dat dingetje wat eruit gelegd.
Dat is vrij random.
Al zeven jaar, we hebben het er erg moeilijk mee.
Waarmee?
Nou, dat ga ik je vertellen.
Dat gaan we horen, denk ik.
Toen mijn jongste dochter zwanger was van haar tweede kind.
Ja.
Ja?
Bent u er nog?
Hier zit al waanzinnig veel informatie.
Ja, ik moest hem even processen.
Toen kochten zij en onze schoonzoon een huis waar veel aan moest worden gedaan.
Lekker actief geschreven.
Toen ze tijdelijk bij ons kwamen wonen, verhuisden mijn man en ik naar de zolder en hadden zij
zeven weken lang de hele eerste etage tot hun beschikking.
Wat een luxe.
Nou, inderdaad.
Je kan ook zeggen, hier is de bank.
Succes.
Succes ermee.
Nee, deze kinderen worden goed verzorgd.
Aan de kosten droegen ze niets bij.
Oké.
Wat op zich niet gek is, is je gewoon een paar weken komen logeren.
Nee.
Maar goed.
Maar goed, als je dat als ouder zo belangrijk vindt, dan ben je er zelf bij.
Ja, precies.
Je kunt inderdaad een schoteltje in de keuken neerzetten met 'leg hier de hele dag een euro
in'.
Bij het toilet.
Gebruik maken van het toilet is 50 cent.
Of een consumptie.
Ten toen onze tweede kleinzoon was geboren, vroeg mijn man wat er nog moest gebeuren aan
het huis en of wij konden helpen.
Dus kortom, we zijn een deel van de tijd door, het tweede kind is geboren en ondertussen
wonen ze daar nog steeds.
En hoe zit het nou precies met dat huis?
Dit werd totaal verkeerd begrepen.
We kregen een grote mond en in een mum van tijd haalden familieleden van onze schoonzoon
de spullen van zijn gezin uit ons huis.
Bij hun vertrek kregen we te horen dat we de kleinkinderen nooit meer zouden zien.
Dat is nu zeven jaar geleden.
Dat escaleert snel.
Al die jaren sturen wij kaarten, brieven en appjes en die worden niet beantwoord.
En daar komt-ie.
We hebben het er erg moeilijk mee.
Daar is de quote.
En wat had hij nou gezegd?
Gewoon had gevraagd.
Wat er nog moest gebeuren en of we konden helpen.
Ik heb altijd het idee bij dit soort dingen dat het niet het hele verhaal is.
Nee, echt?
Wat gaf het weg?
Want na zo'n opmerking ga je niet per omgaan dat huis uit.
Nee, dat denk ik ook niet.
Jezus.
Wat een verhaal.
Wat een verhaal.
Ik snap ook wel dat ze het ergmoeilijk mee hebben.
Ik heb begrepen dat ze het erg moeilijk mee hebben.
Wel hè?
Ja, dat is geen zo'n twee.
Maar goed, de kinderen, kind, schoonzoon, klein kinderen, de hele Rimmeram is uit huis gehaald.
Wat van heel veel socialiteit en ook een beetje dubieuzes toevoeging is in deze brief vind ik.
Dat zijn familie heeft geholpen om dat hele huis weg te trekken, alles weg te halen.
En daarna zijn ze in een Toyota Yaris gestapt en zijn ze weggereden.
En daarna hebben ze die mensen nooit meer teruggezien.
Nooit meer gewoon.
Er moet toch ergens iets gebeurd zijn in die tijd dat je op de zolder, nee niet op de zolder,
gewoon de keurig op de eerste verdieping, hebt gezeten.
Dat is precies wat ik zeg.
Het is niet die opmerking geweest.
Het is niet de eerste keer geweest dat meneer daarna heeft gevraagd.
Hij heeft misschien al een paar keer gezegd van 'Het schikt niet op, wat doen jullie hier nog?'
Die opmerking moet de druppel zijn geweest.
Of heeft hij de hele tijd zo'n passief-agressief toontje ingezeten.
Op het moment dat ze 's avonds de televette zaten te kijken en weet ik veel,
het tien uur journaal, is er nog een tien uur journaal?
Nieuwsuur is dat.
O ja, nieuwsuur is geweest dat dan die man, niet de inwonende schoonzoon,
maar de meneer des huizes zo zucht en zegt 'Nou, gaan we weer helemaal naar de zolder.'
Ja, precies.
Zoiets.
Het feit dat je acuut alle spullen inpakt en zegt 'Jullie zien de kleinkinderen nooit meer' vind ik ook heftig.
Werkelijk?
Ja.
Wat een verrassing.
Maar, jezus ja.
Hoe kan dit goed komen?
Ik denk dat Bert van Leeuwen met de stretchlimo moet komen.
Toch wel?
Ja, familiediner.
Bestaat dat nog eigenlijk?
Weet ik.
Wat ik me afvraag is, als je dan al die jaren, dus het is zeven jaar geleden,
al die jaren sturen we kaarten, brieven en appjes en die worden niet beantwoord.
Het is wel een pijnlijke exercice.
Dat je na zeven jaar nog steeds zo erin staat ook.
Maar de vraag is waarin?
Nou ja, dat die mensen die hals over kop zijn vertrokken, dat die dus kennelijk,
het heeft ze zoveel pijn gedaan.
Terwijl ze daar zeven weken lang mochten bivakkeren en die mensen zelf op zolder zaten.
Ja.
Ik vind het toch wel…
Of kwam de vrouw dus huis gewoon iedere keer gewoon binnen lopen terwijl de schoonzoon
daar piemelnaakt in de douche nog zichzelf aan het afdrogen was.
Afdrogen, ik dacht.
Ja.
Dat zou kunnen, maar dan zou ik investeren in een slot op de badkamerdeur.
Dat zou echt een hele goede oplossing zijn geweest voor dit bogelijke probleem.
Je vraagt je toch af wat hier aan je vooraf is gegaan.
Want deze mensen, hier moet iets groters achter zitten, daar zijn we het wel over eens.
Maar die mensen die hebben kennelijk dat gevoel helemaal niet, want anders schrijf je daar
wel iets over in de brief.
Ja, die mensen hebben kennelijk echt het gevoel, of ze schrijven het inderdaad niet op,
dat door die ene opmerking komt.
Maar dat kan gewoon niet.
Nee, maar ze hebben het er wel erg moeilijk mee, Martin.
Hebben ze het, ja?
Ja, dat zegt het tussenkopje.
Die highlights, die random zin die daar staat.
Dan is het wel waar.
Wat adviseer jij?
Jij bent familiecoach natuurlijk, dat weten weinig mensen.
Stel je voor zeg.
Er zou geen familie overblijven in dit land.
Wat adviseer jij deze mensen?
Ja, kijk, wat ze kennelijk al geprobeerd hebben.
Mijn advies is altijd praat met elkaar.
Maar dat hebben ze kennelijk al geprobeerd.
Nou, niet echt.
Wat staat er in die brieven?
Kaartjes en appjes?
Krijgt de tering.
Dat lost niet zo heel veel.
Precies.
Doe niet zo achterlijk.
Waarom mogen wij de kleinkinderen niet zien?
Het hangt natuurlijk wel van de toon van die brieven af.
Waar is de dochter in dit verhaal?
Hoopt dat.
Ja, want de dochter kiest kennelijk tussen de kant van de schoonzoon.
Ja, die is gewoon ook weggewandeld.
Doei.
Ja.
Kutmama, kutpapa, weg.
Maar wat is jouw advies dan?
Heb jij advies?
Want ik vind het heel moeilijk.
Behalve praat met elkaar.
Maar dat komt dus kennelijk niet aan.
Nee, ik zou het even laten.
Zeven jaar lang?
Nou, geef het een jaar.
En dan toch maar een keer op een dinsdagavond daar naartoe rijden.
En gewoon verschijnen.
Want dan moeten die mensen er ook iets mee.
Maar dan heb je wel kans dat je de deur in je gezicht krijgt.
Ja, maar ik kan ook niks hebben.
Op een gegeven moment is de vraag, wat gaat je koelvoed zijn om in ieder geval met elkaar in gesprek te komen.
En ze hebben je nog nooit het erf afgestuurd.
Misschien liep die verbouwing wel helemaal kut.
En was dat te veel.
En was het te veel?
Nee, liep die man altijd zo zuchtig en steunend van moeilijk, moeilijk, lastig, lastig.
Maar ja, misschien hoorden ze er ook wel helemaal niks over.
Maar je moet ergens een keer, en dan misschien niet naar schoonzoon, maar wel naar dochter of wat.
Verschijn.
Ja, maak contact.
Geforceerd. Neem de politie mee. En je advocaat.
Ga dan gewoon staan.
Werkt vast niet aan verrecht.
Nee?
Of dus inderdaad een witte limo huren.
Ja, een brief schrijven.
Je mag mij altijd bellen.
Als Bert van Leeuwen zo blijkt.
Ik bedoel, ik wil wel meegaan.
Er is iets geschreven door Anoniem, dus ik kan me tot niemand richten.
Hallo Anoniem.
Maar hallo Anoniemtje, mocht je iemand willen.
Mocht je iemand zoeken, die weet ik veel.
Waarvan je denkt, oh, ga mee, help, gesprek.
Stuur een mail naar [email protected].
En dan zal ik mijn alleruiterste best doen, want dit is natuurlijk een hard, verscheurend verhaal.
Dat is het.
Ja.
Ja, ik kan het niet anders zeggen.
Dus, mijn brief. Ben je er een beetje van opgevrolijkt?
Nee, niet per se.
Ik heb het waarschijnlijk vaker gezegd, maar ik denk bij heel veel dingen altijd praat met elkaar.
En dat moet dan inderdaad wel van beide kanten komen.
Dat is het probleem.
Als die andere partijen, als dochter en schoonzoon er niet voor openstaan, dan schud je er nog niks op.
En dan moet je er misschien aan leren wennen aan het idee dat het nooit meer goed komt.
Maar inderdaad wat jij zegt, als je er naartoe gaat en dan misschien eens een keer het gesprek aangaat.
En dan niet met allerlei verwijten meteen gaat slingeren, maar zegt, wat is hier gebeurd?
Waarom hebben wij al zeven jaar geen contact? En hoe zorgen we dat dit weer goed komt?
En het doet ons pijn. Je moet het altijd bij jezelf laten.
Ja, we hebben het er zwaar mee.
We hebben het er zwaar mee.
Maar toch denk ik, als dit een verrassing is, hoe zeg je dat?
Als dit uit de lucht komt vallen, dan denk ik al dat je het niet zo heel erg gewend bent om heel erg met elkaar te praten.
Nee, dat klopt.
Heel eerlijk gezegd.
En je weet inderdaad in die appjes en brieven enzo, die kunnen ook vol verwijten hebben gestaan.
Ja.
We weten niet wat daar...
En we hebben niks voor jullie gerekend.
Jullie hebben hier zeven weken lang zitten.
Uitwreters en wij maar...
Op zolder.
Precies, en wij maar op zolder slapen met mijn slechte rug en mijn knieën.
Ja, ook dat.
En we hebben een lekkere handijvieschotel gemaakt met spekjes zoals jullie dat altijd wilden hebben, terwijl wij zelf vegan zijn.
Ik denk niet dat deze mensen vegan zijn.
Ik denk ook niet dat deze mensen vegan zijn. Ik denk dat het eerder andersom is.
Hier zitten vegan spekjes in, omdat jullie vegan zijn.
Die helemaal niet te vreten zijn.
Die helemaal niet te vreten zijn en jullie hebben nooit dankbaarheid getoond. Nooit!
Zoiets, denk ik. Doe dat in ieder geval niet.
Dat moet je niet doen.
Dat is een officieel Brievenfabriek advies.
Stel een vraag. Dat is wel goed advies van de Brievenfabriek.
Stel een vraag.
Zeker.
Geen oordeel. Oordeelloos vragen.
Dat is moeilijk hoor.
Kun jij vragen wat mijn brief is?
Wat is jouw brief?
Ik heb een gasmasker opgezet en ik ben de telegraaf ingedoken.
Ja, je moet jezelf altijd...
Ja, je moet jezelf wapenen.
Ik zie jou nu achter een bureau zitten in zo'n asbestpak.
Ja, ja.
Helemaal ingepakt.
Precies.
De telegraaf opengevouwen, heel voorzichtig.
Met handschoenen.
Met handschoenen en een pincet.
Ja.
En dan vond ik de ingezonden brief door u gekozen op wuz.nl.
Dat is, wat u zegt, de platform van de telegraaf.
Dus dit is de uitverkoren lezersbrief.
De uitverkoren?
Door de andere lezers is die uitverkoren al.
Als de beste lezersbrief.
Maar hoe werkt het dan?
Er is iedere dag een soort pol en daarin kun je drie brieven lezen en dan kun je zeggen welke de beste is.
Of is het de hoogst gewaardeerde met duimpjes?
Hoe gaat dat dan verkiezen?
Kies zelf de brief van de dag met hoofdletters op wuz.nl maandag vanaf 12 uur.
Dus elke dag kun je op wuz.nl...
Dus als je je verveelt...
Ja, ik wil dit nu wel eens doen.
Ik heb alleen niet zo'n pak in huis.
Nee, het wordt wel ingewikkeld.
Dat moet je wel even aantrekken, denk ik.
Deze komt van Paulus uit Boekelo.
Waar ligt Boekelo?
Boekelo, in de Twentof Achterhoek.
Volgens mij net op het grensje.
Dat moet je wel goed zeggen.
O, dan pak je telefoon erbij.
Want dan kan ik het nog in de...
O, bij Enschede.
Bij Enschede.
O, ja.
Boekelo ligt...
Dat is...
Dat kun je niet Achterhoek noemen.
Nee, dat is Twente.
Riand, het is eigenlijk...
Voor het leuk wordt, namelijk in Enschede...
Dat is een grapje.
Dan heb je Boekelo.
Maakt ook allemaal niet uit, maar Paulus komt daar vandaan.
En Paulus vindt iets.
Paulus reageert op een artikel uit De Telegraaf van eerder.
Want dat doen mensen in De Telegraaf, reageren.
Op het feit dat gedetineerden elkaar kennelijk loefafsteken met merkkleding.
Dus die lopen helemaal de pimp uit te hangen in het gevang.
En daar vindt Paulus iets van.
Daar vond De Telegraaf denk ik ook iets van.
Waarschijnlijk.
En Paulus vindt daar zeker ook iets van.
En is hetgeen, niks verklappen verder, maar is hetgeen wat Paulus hiervan vindt...
een beetje in lijn met wat De Telegraaf hiervan vindt?
Ik zou... Het verbaast me niet.
Laten we het zo zeggen.
Paulus zegt namelijk...
Ik heb wel een advies voor staatssecretaris van Justitie en Veiligheid...
Ingrid Colradi van de PVV.
Want die is van de PVV.
Ik had niet geweten hoe deze mevrouw heet.
Ik ook niet. Maar het is Ingrid Colradi van de PVV.
Oké.
De bewindsvrouw moet het zichzelf en het bijenspersoneel makkelijk maken...
door merkkleding voor gedetineerden te verbieden.
De PVV is erg voor het verbieden van dingen altijd.
Ja.
Laat gevangenen in elke justitiële inrichting dezelfde overal dragen...
met dezelfde gimpies.
Dat werkt in andere landen uitstekend.
Uit de gruid.
Zegt Paulus.
Paulus heeft het onderzocht.
Paulus woont in Boekelo.
Die woont vlak naast Enschede, wat een soort openluchtgevangenis is.
Dus die heeft dat feilloos in de gaten.
Paulus weet ook al waar het geld vandaan moet komen.
Dat kan best gefinancierd worden door criminele gelden uit de pluksewetgeving.
Weet je wat dat is?
Nee.
Op het moment dat jij veroordeeld wordt voor iets crimineels...
Oh ja.
Dan gaan ze je plukken.
Dan gaan ze al dat geld...
Ja, helemaal kaalplukken.
Helemaal kaalplukken.
Alles wat ze van je kunnen plukken, plukken ze.
Dan gaan ze dan je nieuwe overal in je nieuwe groentjes.
Gimpies mee betalen.
Maar er gaat nogal wat geld om in dat financiële circuit.
Kun je heel wat overals van kopen.
Ik wou net zeggen, dat loopt niet op wit brood.
Dat gaat gewoon echt over serieuze bedragen.
Dus dat worden gouden pakken.
Dat kan niet anders.
Maar die heeft iedereen dan.
Dus dan is er geen onderscheid meer.
Ik vermoed dat er met dat geld ook andere dingen, verstandigere dingen, gedaan kunnen worden.
Als je ze dan toch plukt, kun je misschien ook iets aan het onderwijs geven.
Mail het naar Ingrid.Conradi@...
Justitie.nl
Ministerie van Justitie.nl.
Ik weet het niet.
Het overheid.nl misschien.
Ja, zoiets zal het wel zijn.
Paulus vervolgt nog.
Dan is plots iedereen gelijk en is een patser zonder merkleding opeens een gewone bijaarskland.
En hij heeft voor het geval die overalls niet gênant genoeg zijn, heeft hij ook nog een tip.
Overigens mogen die overalls voor de gevangenen wat mij betreft graag roze zijn en oversized.
We moeten ze vooral wel voor lul zetten.
Want dat is wel belangrijk.
Onderling.
Ja, als iedereen een roze overall heeft.
Daarmee spreekt hij zichzelf toch precies tegen van wat hij in de vorige zin heeft gezegd.
Maar dat is toch niks voor een telegraaflezer om zichzelf tegen te spreken.
Nee, ik vind het heel raar dat ze dit afdrukken.
Wat vind jij van het plan als jij ingedrukt kon raden van de PVV was?
Zou je meteen een handtekening zetten?
Nee, want er is waarschijnlijk een hele goede reden waarom we dat op dit moment niet doen.
In Amerika heb je natuurlijk dat soort overalls wel.
Die overalls.
Precies.
Ik weet ook oprecht niet, Paulus zegt dat het goed werkt in andere landen.
Ik weet oprecht niet of daar onderzoek naar gedaan is en of het ook goed werkt.
Ik wil niet lullig doen, maar als we de gevangenissen van de VS er weer als voorbeeld bijnemen.
Laten we dat niet doen.
Dat zijn toch niet de toonbeelden van de geciviliseerde samenleving.
Het is een beetje de vraag welk probleem je nou precies oplost.
Als die mensen elkaar de loef willen afsteken met een beetje dure merkleding.
Waarom is dat een probleem?
Het zorgt kennelijk, staat hier nog bij, dat het voor wrijving zorgt.
Maar ja, dan vinden ze wel weer iets anders.
Die mensen zitten opgesloten.
Ik wil niet, het zijn ook niet gewoon Gerda en Hermien die lief met elkaar een kopje thee zitten te drinken.
Die in die huizen van bewaring zitten.
Dat zijn mensen die leven op wrijving.
Ja, tuurlijk. En als het niet over de kleding gaat, dan gaat het wel over het haar.
Het gaat wel over de gouden tanden of het haar of de bril die mensen op moeten.
En dan zit het dan opeens.
Die moeten ook een roze zijn.
Zo'n laskap.
Gewoon iedereen een laskap waarvan je niet kunt zien of die op sterkte is.
Het maakt allemaal niet uit.
Dan moet er ook één huidskleur komen.
Want voor je het weet heb je een soort van rangen en standen op het moment dat iemand zwart is of juist niet.
Dat hij de boventoon voert.
Dus ik denk niet dat dit echt de oplossing voor het wrijvingsprobleem in de huizen van bewaring is.
Denk ik ook niet.
Het is wel de brief van de dag.
Van de telegraaf.
En dat heeft Paulus toch mooi weer.
Die man die heeft het boven zijn bed hangen.
Paulus uit Boekelo die is naar de dichtstbijzijnde copieshop gerend.
Voor de hele familie kopieën.
Precies.
Heeft het vervolgens op de post gedaan.
Met een postzegel van 1,09 euro.
Dat weten we sinds het begin van deze podcast.
En daarmee heeft hij de hele familie gespamd.
Hij had het ook gewoon in Whatsapp kunnen zetten.
Maar dat is natuurlijk al ontzettend ingewikkeld.
Hij is aan alle app groepen gegroeid.
Denk ik ook.
Wanneer kunnen we stemmen?
Ook alweer op de brief van de dag van de telegraaf.
Op maandagmiddag om twaalf uur.
Dat staat hier ja.
Het zal niet in het weekend kunnen.
Maar op elke doordeweekse dag kun je stemmen.
Laten we als alle volgers van de brieven rubriek.
Gewoon een keer stemmen.
Op de brief van de dag.
Om te kijken of we dan een totaal ander onderwerp.
Dan moeten we afstemmen welke brief van de dag we gaan stemmen.
Van deze.
4 november, 12 uur.
Hupsakee.
Hoe bedoel je?
Op de meest niet telegraaf brief die er tussen zit.
Ja precies.
Zullen we dat moeten afspreken?
We weten nu natuurlijk nog niet welke brief het is.
Maar we kennen allemaal de telegraaf.
We weten allemaal wat daar normaal gesproken wordt gestemd.
En dan opeens komt er zo'n keiharde groen links brief.
Als brief van de dag.
Die wordt misschien al niet ingezonden.
Dan moeten we hem eerst ook inzenden.
Dat wordt weer ingewikkeld.
Het lijkt wel werk.
Ja, daar moeten we niet meer naar toe halen.
Maar we stemmen gewoon een keer.
Superleuk.
We weten hoe dat werkt.
We hadden wel serieuze brieven.
Vind je?
Nou ja, die van mij.
Alles over alles.
En een laskap.
Maar jouw beeld van dat jij de telegraaf leest in een wit asbestpak met handschoenen en twee pincetten.
Dat gaat nooit meer van mijn hersen.
Misschien kan iemand AI hier een foto van laten genereren.
Dat kan ongetwijfeld.
Die kun je appen naar 0620 1515 29.
0620 1515 29.
Ook alle reacties op deze aflevering kun je daar natuurlijk kwijt.
Je kunt ons briefsuggesties mailen.
We zijn er nog even dit seizoen.
Dus aarzel niet en stuur ons jouw schitterende brievenbrief toe.
Dat kan ook via de mail.
En dan hoor je hem volgende week in.
Brievenbrief, brievenbrief.
Nee, dit is ja, maar we kunnen ook gewoon een brief behandelen.
Ja, dat kan.
Dan zit je gewoon in de brievenbrief.
Dus post het op de brievenbrievenbrieven.nl of op de gram en volg ons daar ook.
Want daar hebben we de brievenbrievenbrieven pol rubriek iedere week.
En dan vragen we je de hemd van het lijf over de onderwerpen.
Het de de overal witte overal met asbest schoenen handschoenen en uv.
We vragen je dingen en dan kun je stemmen.
En dat is leuk, want dan kunnen we het dan weer over hebben.
En zo is de cirkel weer rond.
En dan volgende week zijn we er dus weer in de brievenbrievenbrieven op zaterdag op zaterdagochtend vanaf 5 uur.
Och, zo vroeg al?
Ja.
Tjujje.
...
...