10
Mijn tasje met daarin mijn mobieltje lag op 3,5 meter diepte in de haven van Makkum.
Ik had niet verwacht dat de haven van Makkum in deze brief voordoet.
En ook niet dat die 3,5 meter niet zo zijn.
Ik denk toch dat het wel meer dan 3 meter is of 4 denk ik wel.
4 meter? Want de brief schrijft 3,5.
En zo moet dat dan geklokken hebben.
Ik vind het heel veel lawaai voor een telefoon.
Maar ja, zo zou het geklokken moeten hebben.
We staan er gewoon. We hebben het onderzoek gedaan.
Hij is meer dan 3,5 meter.
Ja zeker meer dan 3 meter.
De haven van Makkum.
We zijn hier voor de laatste aflevering van dit seizoen van De Brieven Rubriek.
De Brieven Rubriek.
Live vanuit de haven van Makkum.
Echt waar? Echt waar.
We zijn er gewoon. De Brieven Rubriek.
Ja, want het is echt zo.
We zijn crazy gek.
Maar we zijn dus daadwerkelijk naar Makkum gegaan.
De seizoensfinale van De Brieven Rubriek.
Je hoort de vogels.
Afdeling audio effecten hebben we helemaal leeggekocht.
We zitten bij het havengebouwtje van de haven van Makkum.
We hebben gefactcheckt net.
We hebben gefactcheckt net. 4 meter diep is dat ding in plaats van 3,5.
Het kan wat beter gezegd zijn.
En we zitten naast het toilet.
Dus het kan zijn dat je...
Als er omgevingslawaai is, dan komen er motoren langs.
Mensen langs met fietsen.
Er wordt audio effecten niet de beste popcart.
Er staat hier iemand zijn scootmobiel uit te laden.
Het gebeurt allemaal.
Het gebeurt hier in Makkum.
Maar wat ook gewoon gebeurt is dat...
Jij Martin. Hallo en jij Arjan.
En ik Arjan.
Voor jou weer een brief hebben we meegenomen deze laatste aflevering.
En we doen naast dat we natuurlijk in Makkum zitten nog iets speciaals.
Want we doen een derde brief.
Maar dat kan dat?
Ja, nou dat kan zo.
Omdat het een ingezonden brief is.
We hebben allebei zelf een brief meegenomen.
Maar we wijken wel af van het voormaat.
Ja, maar het is de laatste van het seizoen.
Dus dat doen we gewoon.
Precies om je lekker de zomer in te sturen.
Heerlijk.
Zijn er nog reacties geweest op de fantastische brief van vorige week?
Ik heb wel wat dingen langs zien komen van mensen die...
Of niet geloofden dat het een echte brief was.
Dat had ik ook.
Of die zeiden...
Over deze brief komen jullie nooit meer heen.
Dit is gewoon het hoogtepunt.
En wij gaan daar straks in seizoen 2 voor zorgen.
Sowieso.
En nu al natuurlijk.
Want we zijn hier voor niks helemaal naar fucking Makkema verplaatst.
Om hier gewoon...
Komend seizoen in seizoen 2...
Alsnog op de een of andere manier overheen te komen.
Dat is toch onze ambitie?
Jazeker. Ik weet niet of dat vandaag lukt.
We gaan het zien.
Heb jij een goede brief?
Ik heb wel een aardige brief.
Hij past wel in het straatje van de briefenrubriek.
Zullen we daar dan mee beginnen?
Met mijn brief?
Ik ben naar de koningin van de briefrubrieken gegaan.
Beatrice.
In een moderne manier dan heet het.
Beatrice Ritschmer.
Ik moet haar naam altijd goed opzoeken.
Ze is inmiddels overleden. Dus ze hoort dit toch niet meer.
Of juist wel.
Misschien beaart haar geest wel hier in de haven van Makkemron.
Als de helft van de podcast niet wordt opgenomen.
Dan is het de schuld van Beatrice.
Beatrice heeft een brief.
Op haar website staat met de titel.
Eén vriendin past niet goed in onze groep.
Hoe kunnen wij onze relatie met haar prettig beëindigen?
Prettig.
Dat is wel relevant.
Beste Beatrice.
Dus het is niet de bedoeling dat je als oudere hoeft.
Dat je zegt.
Dat is niet wat er gevraagd wordt aan Beatrice.
Beste Beatrice.
Wij zijn al ruim een jaar een vriendinnengroep van vier vrouwen.
Ruim een jaar?
Dat is niet heel lang.
We hebben ons al leren kennen via een gemeenschappelijke sport.
Welke sport?
Dat maakt niet uit.
In het begin verliep de vriendschap soepel.
Zoals altijd.
Maar al snel bleek dat een meisje uit de groep niet echt op één lijn ligt met de andere.
Hoewel zij wel veel moeite steekt in onze vriendschap.
Halen wij minder uit deze vriendschap met haar.
Er is nooit ruzie geweest.
De vriendschap is verder gekabbeld.
Verder gekabbeld.
Woord van de dag.
Dat kan niet goed in het haven van Makkem.
Het haven van Makkem.
Met een vaste avond.
Iedere week.
Elke week?
Al een jaar lang.
52 keer.
De laatste tijd is de sfeer een beetje bedrukt.
Als zij erbij is.
Dat kost ons veel energie.
We denken dat het door ons verschillen lastig te bespreken is.
Hoe zouden wij deze vriendschap op een prettige manier kunnen beëindigen?
De brief is ondertekend door...
We willen haar niet meer.
Uitroepteken.
Relax.
Wat denk jij?
Wat mij opvalt is dat er geen middenweg is.
Of op praten.
Er is maar één gang.
Dat is de uitgang.
Zeg ik dat mooi?
Dat valt mij op.
Het is niet van hoe kunnen we met elkaar praten.
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat die sfeer weer een beetje leuker wordt.
Dus dat is wat mij opvalt.
En dus dat die vriendschap...
Het is niet een raad dat het 20 jaar terug gaat.
Nee.
De moeite is dus nu...
Je kunt natuurlijk als je bij zo'n gezamenlijke sport...
Laten we zeggen...
Tennis.
Snoeker.
Enom een vrouwen sport.
Tennis.
Je hebt een vriendengroep met een aantal mensen van een sportje.
En dat duurt nu een jaar.
Zitten zij nog steeds op dezelfde sport?
Is een vraag.
Waarschijnlijk wel.
Want dan blijf je elkaar de hele tijd tegenkomen.
Dan kan ik me ook voorstellen dat je met elkaar wil besluiten om dit prettig af te ronden.
Want je moet nog tegen dezelfde tegenstander.
Of je zit nog met elkaar in een competitie.
Je komt elkaar nog regelmatig tegen.
Het is ook dan ontzettend ongemakkelijk natuurlijk.
Je hoopt dat het gewoon dood bloedt.
Maar kennelijk lijkt zij ook niet de boodschap te begrijpen.
Dat het van de andere kant niet meer welkom is.
Nee, want het kabbelt.
Maar is kabbelen niet oké?
Vind jij dat de vriendschap kabbelt?
Nee, dat vind ik eigenlijk niet.
Wij gaan van hoogtepunt naar hoogtepunt.
In de minst lichamelijke zin van het woord.
Over kabbelen gesproken.
Er komt nu weer een prachtig zeilbootje de haven van Makkamin.
Dit is toch prima?
Stel nou, dit is je vriendschap.
Zo'n mooi zeilbootje.
Dat is zo doorkabbeld door de haven.
Een vlaggetje er aan.
Iedereen weet met elkaar eten.
Het kost die vriendinnen dus heel veel energie om die vriendschap te onderhouden.
En daar willen ze vanaf.
We willen haar niet meer.
Precies.
Wat zou jij doen?
Ik ken wel van die situaties waarbij ergens met elkaar in wordt gezet.
Ik heb bijvoorbeeld bij improvisatie een cursus of zo begonnen.
Dan heb je ook zo'n groep die je iedere week ziet.
Dan ga je biertjes mee drinken.
Maar op het moment dat dan die cursus afgelopen is.
Dan heb je elkaar best wel veel gezien.
Je maakt elkaar best wel intens mee.
Want toneelspelen enzo.
Dat vraagt wel het een en ander van elkaar.
En van jezelf.
En je leert elkaar daardoor best wel intens kennen.
Maar dan is het op een gegeven moment klaar.
En zijn dan diezelfde mensen die op het moment dat je niet meer in die cursus zit.
Zijn dat dan nog dezelfde mensen die je ook op de langere termijn leuk vindt?
Hadden zij wel die vriendinnen groep.
Ja, die andere drie vinden het namelijk wel leuk.
Maar was het wel verstandig om met elkaar die vriendinnen groep aan te gaan?
Volgens mij is het niet dat je een groepsappje start en zegt vanaf nu een vriendinnen groep.
Nee, maar je blijft natuurlijk wel elke week bij elkaar eten.
Dat is wel een dingetje.
Maar zullen zij dan ook eten voor die sport?
Deze brief levert meer vragen op dan dat ze beantwoorden.
Het is lastig. Hoe zou jij het aanpakken als dit jouw vriendinnen groep was?
Ja, vrouwen zijn altijd lastiger.
Heb je dat niet?
Je kunt het niet dood laten bloeden op de een of andere manier.
Dus een beschaafd gesprek voeren met dit is wat ons irriteert of waar we last van hebben.
Je zou dan wel echt het gesprek aan moeten gaan zeg jij.
Ja, maar niet omdat... Het beëindigt gelijk maar zo raar.
Je bent niet meer welkom hier als je nog wel die sport met elkaar beoefent.
Dat maakt het extra ingewikkeld inderdaad.
Het verhaal vertelt niet of zij samen nog op die sport zitten.
Maar als dat wel zo is dan wordt het wel extra ingewikkeld om dat te weinigen denk ik.
Dus ja, je kunt de keus bij die ander laten.
Zeggen dit is hoe wij dit ervaren. Hoe ervaar jij dit eigenlijk?
Ja, maar dan moet je alsnog wel het gesprek aangaan.
Kijk, mijn tactiek zou zijn om te kijken of het dood bloedt. Maar dat doet het dus kennelijk niet.
Als je gewoon belooft dat je iedere week met elkaar aan tafel zit, dan zit je waarschijnlijk ook de komende tijd nog iedere week aan tafel.
Of je moet haar niet meer uitnodigen, maar dat kan ook niet.
Dan moet je zeggen dat je niet meer welkom bent.
Dan is het eventjes pijnlijk en dan weet je daarna dat je er goed vanaf bent.
Of diegene gaat heel erg zijn best doen.
Dat lijkt me helemaal pijnlijk.
Want Beatrice Ritsema-Weilen, vriendin van de show, die heeft hier ook een oplossing voor.
Die heeft een antwoord gegeven. Zal ik dat volledig dragen?
Ik ben wel heel erg nieuwsgierig, want ik kom hier, zoals je merkt, niet helemaal uit.
Ik ook niet echt. Zij zegt, het beste, we willen haar niet meer. Zonder uitroep teken.
Een vriendschap op een prettige manier beëindigen is onmogelijk, zegt Beatrice.
Sommige mensen vinden het al moeilijk om op een receptie een gesprek met een onbekende af te breken.
Omdat ze bang zijn dat die onbekende zich kwetst zou voelen.
Laat staan dat ze in staat zijn een vriendschap af te sluiten die enige tijd geduurd heeft.
Het is wel maar een jaar.
Ja, daarom zegt ze ook enige tijd, denk ik.
Enige tijd impliceert voor mij meer dan een jaar.
Nee, want dan zou je overgaan naar lange tijd.
Waar zit Marlene Gret? Tussen enige tijd en lange tijd?
Ja, wat is de schaal?
Er is geen enkele manier waarop u de boodschap 'we hebben niet zo'n zin meer om met je het om te gaan' kunt overbrengen.
Zonder dat de afgewezen zich, nou ja, afgewezen voelt.
Ja, dat wordt 'ie ook.
Het is nu eenmaal altijd akelig om iemand zonder aanleiding uit te sluiten.
Als u deze vrouw uit uw vriendinnengroepje wilt verwijderen, zult u daar een reden voor moeten geven.
Ja.
We haten je.
Precies.
Ja, je aanwezigheid kost ons energie.
Dat zou het dan...
Ja, dat is wel hulp.
Hoe zou je je voelen als iemand dat tegen je zegt?
Ja, ik vind het echt superleuk, maar je aanwezigheid kost me wel heel veel energie.
Nou ja, het kan zijn dat diegene gewoon dat weet en vaak heeft gehoord.
Of dat zelf ook vindt.
Ja, ik vind het ook af en toe nogal dat ik een heftig persoon ben of weet ik veel wat.
Maar het zal je gezegd worden, toch?
Ja, als je dat weet van jezelf.
Ik zou mijn pols ergens neerhouden als iemand dat tegen mij zegt.
Nou, ik vind, je kost me wel veel energie.
Ja?
En toch ben je met me naar Macca gereden.
Ja, precies. We moeten nog helemaal terug ook.
Ja, jij gaat terug rijden.
Maar het kan zijn dat...
Stel, waarom kost deze mevrouw, deze mensen energie?
Omdat ze veel praat.
Of omdat ze stellige meningen heeft.
Of omdat ze het altijd over de kinderen heeft.
Of omdat ze heel hard lacht.
Of omdat ze de hele tijd met de vingers door de jampot gaat.
Ik weet het.
Ik noem maar wat.
Ik interpreteer het meer als in, we willen haar er eigenlijk niet bij hebben.
En dat kost veel energie.
Maar er is een reden voor.
En waarom kun je nou iemand er niet bij willen hebben?
Stel dat het zoiets is, dan kan het zijn dat diegene dat heel goed van zichzelf weet.
En dan kun je er opeens gewoon een gesprek over...
Ja, ik weet inderdaad heel goed dat je het zegt.
Ik weet dat ik overigens heel veel over mezelf praat. Ik zal er op letten.
Dan ben je nog niet van haar af.
Nee, maar moet je dan wel van haar af?
We willen haar niet meer laten beken.
Als haar gedrag verandert, dan kan dat toch...
Dat is de vraag. Waarom is dit of alles of niks?
Waarom kan het niet dat we hierover moeten praten en dan kunnen we verder?
Misschien. Misschien, hè?
Ja, ik weet het ook niet.
Zo zegt... Zult u daar een duidelijke reden voor moeten geven?
Bij het reisreis is dit weer.
Een duidelijk voorbeeld van gedrag van haar waar u en andere moeite mee hadden, hebt u niet vermeld.
Hierdoor ben ik geneigd om een reactie te geven in de trant van...
Laat haar gewoon meedoen, zolang ze niemand kwaad doet of benadeeld.
Maar goed, als u haar echt niet wilt, dan moet u van haar af.
De reden zult u zelf moeten bedenken. Dat kan ik niet voor u doen.
Oftewel, zoek het uit.
Ja, zoek het uit.
Een zachte manier hiervoor waardoor zij er vrede mee zal hebben...
dat u haar niet meer de moeite waard vindt, bestaat niet.
Zoiets blijft altijd pijnlijk.
Bij het reisreis geen zachte heelmeester.
Nee, maar zij zegt eigenlijk hetzelfde als wij zeiden.
Die brief is zo wollig, tenminste zo niet concreet...
dat je niet weet waar die ergenis zit.
Komen jullie elkaar hierna nog tegen?
Dus dat sluit wel op elkaar aan.
Heb jij eens een keer een vriendschap moeten beëindigen?
Nee, maar ik moet zeggen dat ik sowieso heel veel...
Dat het gewoon...
Doodbloed is te heftig geworden, maar dat mensen niet meer zo vaak spreken.
Ik heb vrienden in Antwerpen waar ik gewoond en heel lang gewerkt heb.
En die spreek ik eigenlijk nooit meer, maar ook omdat ik nooit meer in Antwerpen kon.
En dan ben ik ook wel een slechte vriend die dan dus ook niet het contact goed onderhoudt.
Wij spreken elkaar ook niet heel veel als wij niet podcast opnemen, volgens mij.
Dan appen we als er iets is of als we iets willen delen, dat soort dingen.
Maar is het niet zo dat wij elke week met elkaar bellen?
Nee, we lopen niet de deur bij elkaar plat op dat moment.
En jij? Zelfde vraag?
Nou ja, ook dingen die dan inderdaad verwateren of zo.
Ik ben dan weer niet het type wat denkt bij het afbreken van een gesprek met een onbekende...
...dat diegene zich dan opgelaat of zo zal voelen.
Dat is het voorbeeld wat Beatrijs beschrijft in de reactie.
Maar echt tegen iemand zeggen 'Ik hoef jou eigenlijk niet meer te spreken'.
Ja, dat probeer je dan toch op de passief-agressieve manier te doen.
Door wat trager de antwoorden of gewoon geen contact meer op te nemen.
En de grap is dat het dan bij de mensen met wie ik dat gedaan heb ook op de een of andere manier wel oké is kennelijk.
Nooit meer wat van gehoord?
Nee, het is dan ook niet dat bij mij de hele tijd 'Gaat het nog goed?', 'Is er nog wat?'
Hoe ben jij met het beëindigen van bijvoorbeeld een gesprek op een feestje?
Ik ben dan wel iemand die zegt 'Ik moet even naar het toilet' en niet meer terugkeert.
Ja, dat kan. Hoewel, ja, gesprekken op feestjes vind ik over het algemeen wel leuk.
Ja, maar om het te beëindigen is het altijd lastig of zo. Dan blijf je toch een beetje om elkaar heen draaien.
Ja, of je komt iemand anders tegen en je zegt 'Wacht even, ik moet nog heel even iemand'.
Maar een gesprek loopt of loopt niet.
En ik ga er altijd vanuit dat je allebei wel een beetje het idee hebt van wanneer zoiets loopt en wanneer niet eigenlijk.
Sommige mensen hebben dat dan weer niet door, denk ik. Maar veel mensen zullen dat inderdaad wel door hebben.
Kleine update vanuit de haven van Wacken. De mensen met de scootmobiel, de Duitsers met de scootmobiel zijn inmiddels weg.
De deur van het toilet hier wordt wel plat gelopen. Dat heb je misschien wel een beetje gehoord op de achtergrond ook.
Er gaat nu een auto weg. En voor de rest is er rust.
We zitten gewoon op een parkeerterrein eigenlijk. We zitten gewoon op tegels. Wel in de schaduw van het havengebouwtje.
Het prachtige havengebouwtje van de haven van Wacken. De sleutels kun je trouwens afhalen bij het havenkantoor.
Oh ja. En die is geopend tussen zeven en half tien.
Dat woord daaronder?
Öffnungszeiten. Alles is hier in het Duits in het Nederland.
Er zijn hier veel Duitsers. Maar het is hier wel mooi.
Prachtig. En er komt, oh kijk nou wat een prachtig schip er nog even voorbij komt.
Dit is zo'n oud schip met zo'n ding aan de zijkant. Zo'n houten blad.
Dit heeft een naam. Is dit een scootche?
Ehhhhh.
Dat zou ik als Fries moeten weten dit.
Niemand die dit ziet. Niemand die hier wat aan heeft.
We kunnen best zeggen dat het een scotche is.
Precies. Maar wel, waar je wel wat aan hebt, is mijn brief.
Mooi bruggetje. Oh ik mag geen bruggetje doen.
Nee dat moet je niet doen hè.
Godsamme. Elke keer weer.
Ehm.
Deze brief komt uit een krant en heeft als titel 'Kijk naar Berlijn'.
Oké. Kan ik vanaf hier niet zien.
Nee. Ik heb het op foto's opgezocht. Ziet er best aardig uit.
Ja? Leuk stadje. Leuker dan Makkum of niet leuker dan Makkum?
Het is vooral groter dan Makkum. Jawel hè.
Het heeft ook een metro en dat vind ik dan zelf heel erg fijn.
Makkum heeft buslijn 32. Naar?
Leeuwarden volgens mij. O ja? Ja.
'Jaren geleden al gezien in Berlijn' is dit.
Dit is een reactie op afval.
In het algemeen? Afval ja. Zo'n rommel op de grond.
'Jaren geleden al gezien in Berlijn' schrijft Corrie uit Cromenie.
Corrie uit Cromenie. Vriendin van Michel bij Deve.
Is Corrie uit Cromenie ooit in de haven van Makkum geweest?
Niemand die het weet. Dan zou zij weten hoe diep die haven van Makkum is.
Als en als laatste wel. Ze heeft het dus al jaren geleden in Berlijn gezien.
'Aan de paaltjes met prullenbakken bij Baanhof Zoo waren rekjes aangebracht om kleine frisdrankflesjes in te doen.'
'Hoefden zwervers niet de prullenbakken overhoop te halen op zoek naar flesjes.'
Zwervers ook.
Is dat nog een woord dat we gebruiken?
'De supermarkt op de hoek was bovendien ruim voorzien van terugnameappenautomaten.'
'Vooraan in de winkel, niet ergens achterin verstopt.'
Want dat is volgens Corrie... - Corrie uit Cromenie.
Volgens Corrie is dat een probleem in een Nederlandse supermarkt.
Dat de embellage zit verstopt achterin. - Precies.
Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat er in Nederland en veel zwerfafval is.
Dat we nu statiegeld hebben op flesjes en op plikjes.
En dat daar de nodige commotie omheen bestaat.
Is daar commotie op?
Ja, want er wordt maar matig ingezameld. - Ja, er wordt weinig ingezameld.
En er heerst nu ook rondom mensen met weinig geld.
Dat kunnen daklozen zijn of andere mensen die gewoon niet rondkomen.
En daar zijn er veel van in Nederland.
Er is een manier gevonden om extra geld binnen te halen...
door afvalbak na afvalbak leeg te halen en te doorzoeken.
En die dan uiteindelijk met gigantische vuilnistassen in winkelwagentjes...
door de Albert Heijn of de Jumbo of wat dan ook te rollen.
En dan staat er vervolgens iemand drie kwartier die spullen in te leveren.
Ik ben dus echt te lui om flesjes en plikjes in te leveren.
Ben je te lui daarvoor?
Die grote petfles lever ik wel in, maar de kleine flesjes en de plikjes niet.
Waarom niet? Het gaat toch in dezelfde beweging door?
Dan sta je daar dus inderdaad drie kwartier bij zo'n automaat.
Drink jij zoveel plikjes?
Daar kan ik weinig over kwijt.
Tenzij er dus zo'n rekje inderdaad waar het in de brief over gaat.
Als er zo'n rekje aan de prullenbak hangt dan wil ik hem daar nog wel in duwen.
Maar anders gaat hij gewoon in de prullenbak.
O ja?
Ja, jij niet?
Het is toch 15 cent iedere keer?
Ja, die kan ik lui horen.
Weet je hoeveel we verdienen met deze potkoop?
Dat is zo, inderdaad.
15 cent?
Precies.
Ik heb laatst een artikel gelezen in de Vrije Nederland van een journalist...
...en die dacht 'hoeveel haalt iemand daar nou mee op?'
Dus die is dit gewoon zelf gaan doen.
Participerende journalistiek?
Precies. Drie maanden lang heeft hij op verschillende manieren gekeken...
...hoeveel kan ik nou ophalen?
Dus die is bij ieder blikje in de berm of ieder flesje in de berm gestopt...
...dat allemaal opgespaard.
Wat een kutleven.
Hij heeft ook gevraagd aan mensen om dit te bewaren.
Die haalde er maandenlangs iets van 100 euro mee ophalen.
Sorry, maar dat vind ik echt een moeite niet.
Maar dat is best wel een hoop geld.
Ja, maar...
Dus stel nou dat je iedere maand 100 euro tekort komt...
...en dat zijn er best wel veel...
...dan is er best wel een handel in.
Voor mij zou ik denken 'dan gooi ik het liever nog weg dan dat ik die 100 euro per maand...'
Dat is wel heel veel geld.
Ja, maar ik ga niet met blikjes lopen.
Maar in dezelfde tas als waar die fles in zit...
...dan maakt het toch niet uit of daar nog een blikje bij zit.
Of drie.
Of in jouw geval 16 per dag.
Ook daar kan ik weinig aan me kwijt.
Nee, ja, ik doe het niet.
Ik doe wel de grote petfles dus inderdaad.
En als je nou om te voorkomen...
Want er is een mevrouw die zegt dus in Berlijn...
...bij, wat was het nou ook alweer?
Berlin Bahnhof Zoo.
O, dat is het station Zoo.
In Berlijn, van de dierentuin.
Daar waren rekjes aangebracht om kleine vriestankflesjes in te doen.
Maar dat hebben we in Nederland ook op steeds meer plekken hè?
O ja?
Heb je die dingen nog nooit gezien?
Nee.
Dat hangt op heel veel plekken.
Exact dit systeem.
Hangen er van die rekjes aan de prullenbak waar je flesjes of je blikje in kan duwen.
Zodat je niet in de prullenbak gooit.
En dan niet iemand in die prullenbak hoeft te kruipen om al jouw blikjes eruit...
...tussen alle andere rotzooi.
En ze gewoon uit dat rekje kan pakken als hij ze wil hebben.
Heb je die dingen nog niet gezien?
Nee, ik heb ook daar iets over gelezen in de krant.
Over initiatieven, van dit soort initiatieven.
Maar ik had ze inderdaad nog niet gezien.
Maar wat vinden we er nou van dat er dan...
Je hebt dus een groep mensen die A denkt, die 15 cent kan me gestolen worden.
Zeg maar de type Martin.
En ik flikker gewoon alles weg en ik lever het niet in.
En dan een nadatnoemer reden.
En je hebt mensen die dit dus dan gebruiken om hun inkomen aan te vullen.
Wat vinden we daarvan op deze zaterdagochtend?
Vinden we daar iets van op deze zaterdagochtend?
Wat is de vraag?
Nou ja, ik vind juist die rekjes dus wel een slimme optie...
...voor de mensen die zoals ik denken van...
...'Ja, jezus, ik ga niet met die blikjes lopen zeulen.'
Om ze gewoon op een fatsoenlijke manier dus achter te laten voor iemand anders.
Die dan dus niet de prullenbak in hoeft te kruipen en te duiken.
Op zoek naar zin.
Maar zou je nou, als je minder zou verdienen of zo hè...
...dus stel je krijgt een probleem, zou je dan wel die blikjes op gaan sparen?
Als ik het echt nodig zou hebben zou ik het denk ik wel...
...ja, dat klinkt heel decadent misschien van mij wel...
...maar als ik het echt nodig zou hebben zou ik het denk ik wel doen.
Ja, we zijn allebei in een gezegende plek dat we dat in principe niet...
Precies.
Er gaat niks mis op het moment dat wij die blikjes niet inleveren.
Er is financieel dan met ons niks aan de hand.
Ik doe trouwens wel altijd heel trouw.
Ik spaar het allemaal op en ik lever het ook in.
Maar dat is meer omdat ik...
...ja, het is een soort van plichtsgevoel of zo.
Lege flesjes lever je in.
Die slogan van 'God mag weten hoe lang' zit gewoon in mijn hoofd.
Op een of andere moment zit het dus wat ik zeg bij de grote flessen...
...de grote flessen wel in mijn systeem om het te doen.
Die gooi ik gewoon in een boodschappentas in mijn keuken.
Dat geheel neem ik mee als ik naar de winkel ga.
Maar op een of andere moment voelt het voor die blikjes en die kleine flesjes gewoon kut.
Ik heb wel moeten leren om die blikjes niet te pletten.
Ik was een blikjespletter.
Maar dat moet je nu natuurlijk niet meer doen.
Dan kost je 15 cent.
Per blikje?
Per blikje, precies.
Dat loopt dadelijk in het papier.
Ik heb wel eens een artikel gelezen van een journalist uit de Vrije Nederland.
Dat is wel 100 euro.
Wat een goed idee.
Ik vond het wel een interessante manier om te onderzoeken wat dat nou precies oplevert...
...en ook waarom mensen dit doen.
Maar 100 euro is natuurlijk voor mensen die niks hebben gigantisch veel geld.
En die briefschrijfster...
Corrie uit Cromonie.
Corrie uit Cromonie.
Wat is nou precies de aanleiding dat zij deze brief stuurt?
Want het gebeurt dus in Nederland ook al.
Heeft Corrie uit Cromonie het nog nooit gezien, denk ik.
Ik denk dat dat de mededeling is.
Dit is al een reactie zijn geweest op een artikel over mensen die die blikjes rapen.
Je zei ook dat je dat een verdrietig gezicht vindt.
Ja, ik vind het oprecht een verdrietig gezicht.
En dus inderdaad een kennelijke initiatieven om daar van die rekjes voor neer te zetten...
...in de omgeving van die supermarkten.
Maar ik denk dat dat bij Cromonie nog niet gebeurt gewoon.
Nee, bij Cromonie gebeurt het sowieso niet.
Bij Cromonie gebeurt dat ook niet.
Daar hebben ze ook geen arme mensen, denk ik.
In Cromonie heb je gewoon geen arme mensen.
Nee? - Nee, dat is allemaal rijk.
Dat is allemaal... - Dat is aanstreken, allemaal rijk.
Gooi je allemaal de blikjes weg. - Precies, gooi je gewoon de blikjes weg.
Ken je ze allemaal, Leijen?
Dat zijn allemaal Martins.
Ja, ik stond dus laatst nog wel...
...toch om nog heel eventjes... - O, je komt het dan nogal terug?
Ja, nee, ik weet dat we net het pingeltje gehad hebben.
Maar ik stond dus laatst achter...
...bij van die apparaten die dan ook stuk zijn.
O ja, die zijn ook continu stuk, ja.
En ik stond daar...
Ik was half... of op twee derde.
Ik had nog drie blikjes en een flesje of zo in mijn tas zitten.
Maar ja, ik sta daar, ik wil daar niet meer mee terug naar huis.
Dus je fixt het maar.
Nou, dat heeft echt een kwartier geduurd voordat die twee dingen weer aan de parade rijden.
Ik moest ze even checken, niet schoonmaken.
Nog een keer schoonmaken.
Sensoren deden niet.
En toen kwam er een meneer aan met dus een winkelwagen...
...met twee van die gigantische vuilniszakken.
O ja, succes. - Vol.
En die kwam aan en die zei...
...kapot?
Dus ik zei...
...ja, broken.
They are fixing it.
En toen draaide hij om en toen liep hij weg.
Maar toen dacht ik...
...achter dit soort mensen...
...bedoel, mijn wachttijd gewoon voor ik laten werken van die apparaten...
...is tot daaraan toe.
Dat is een kwartier.
Ja, met die zak.
Maar er zat ook geld in.
Als je gewoon een schatting maakt van hoeveel blikjes in zo'n hele grote vuilnistas kunnen...
...en dan ook nog gewoon wat flesjes en misschien wat grotere flessen...
...dat is gigantisch.
Ik heb trouwens nog een goed verhaal.
Ik vertelde net al dat ik in Antwerpen heb gewoond een tijd.
En daar hadden ze op de...
...dat was nog in de tijd dat ik heel veel cola dronk.
Weet je nog dat ik een cola-verslaving had?
Ja.
Dat werkelijk ook.
En 's ochtends vroeg tot 's avonds laat dronk ik cola.
En in België hadden ze op die petflessen geen statiegeld.
En ik had al die tijd dat ik daar woonde...
...had ik gewoon die flessen opzij gezet.
Zo van die neem ik wel mee terug naar huis.
En mijn vader had destijds zo'n groot Renault-busje.
En ik ging er vanuit dat hij mij met dat Renault-busje zou komen terugverhuizen om mijn spullen te halen.
Bleek dus dat ze met de kleinere auto van mijn broer kwamen.
Dus ik zat met vier van die enorme boodschappentassen vol met petflessen.
En ik had dus dit soort van...
...oh god, nou weet je wat, ik flikker ze wel weg.
Was dan maar de gedachte.
Maar nee, dat ging niet gebeuren. - Nee, natuurlijk niet.
Ze gingen hoe dan ook mee.
Dus mijn familie ging zorgen dat ze hoe dan ook mee...
Dus ik zat dan op de achterbank met die tassen overheen.
Dat was echt schandalig.
Maar hebben ze het geld opgeleverd? - Ja, zeker.
Want soms, buitenlandse flessen vinden ze in Nederland vaak moeilijk om aan te nemen.
Nee, dat is wel gelukt in ieder geval.
Ik heb ze volgens mij ook niet in één keer ingeleverd.
Want ik vond het heel zinloos... - Walk of shame, is dat?
Ja, dat je daar met tassen vol van die dingen aankomt.
Dus ik heb ze volgens mij elke keer een stukje bij beetje ingeleverd.
Dat heeft me waarschijnlijk ook drie maanden gekost.
Maar toch een leuk zak zijn ze verdiend in Rodendael.
Ja, en ik baalde dat ze niet met dat busje kwamen.
Uiteindelijk is het toch een soort spaarpotje, hè?
Dat statiegeld. - Zeker.
Je hebt het ook al betaald, maar dat maakt niet uit.
Het is een heel onvoordelige lening, is het.
Doe nog even een pingel.
Jouw wens is mijn bevel.
En dat betekent dat we nu naar de laatste brief van dit seizoen gaan.
Dit seizoen. - Dit seizoen gaan.
Het is wel een momentje, zeker natuurlijk.
Het is aangedragen door Kersti.
Zij stuurde dit via Instagram. Daar hebben we namelijk een account.
Dat heet @debriefenrubriek.
@debriefenrubriek. - Ja, dat kun je volgen.
En dan zie je sowieso waar de podcast over gaat.
Dat is A) leuk en B) je krijgt ook te horen wanneer de eerstvolgende weer komt voor seizoen 2.
Ergens in september wordt dat, hè?
September komen we terug, na de zomerstop.
Precies, dan hebben we even de tijd om het lekker bij te bruinen.
Wat je wel mag doen trouwens, ook als we er niet zijn tijdens de zomerstop,
is dingen naar de hotline sturen. Want die blijft gewoon heet.
O ja? Die blijft de hele zomer heet.
Ook al is het een kutzomer en is dit de enige mooie dag waarop wij in Makkum aan de haven zitten.
Het is wel mooi hier. - Het is wel mooi hier.
0620 15 15 29.
0620 15 15 29. Niet vergeten.
Of 15... - 2 0...
2 0... 1 2...
0620 15 15 29.
Kirstie kwam iets tegen op een site over ouderschap.
O, daar zitten wij helemaal niet in.
Dus dat komt eruit dat we Kirstie, onze ouderschapscorrespondent, hebben.
Precies. En het is niet echt een brief, het is een interview.
Maar het is denk ik voldoende om over te praten.
Je weet wat de titel van de podcast is, hè? - De brievenrubriek.
Dus dit is ingezonden bij ons. - Naar ons toe, ja.
We keuren hem goed.
Het artikel heeft een kop en die luistert naar Lennart, altijd een goede naam,
gaat altijd apart van zijn gezin op vakantie.
Quote, met hen erbij kan ik niet relaxen.
Oké. En wat voor gezin heeft Lennart? Vertel dat verhaal dan.
Ja, met drie pubers in een gezin is het niet altijd even ontspannen.
Zo ook voor Lennart.
Goeie lief. - Dus hij weet niet meer schrijven.
Goeie lief. - Hij vindt zijn kinderen zelfs zo lastig,
dat hij altijd apart van zijn gezin op vakantie gaat.
Wow. - Zelfs op vakantie gaan de ruzies door, zegt hij.
Mij niet gezien. - Oké.
Hij vertelt in het artikel dat hij dol is op zijn drie kinderen,
maar dat het niet altijd even makkelijk is.
Ze zitten nu in de puberteit en er is altijd wat.
We hebben ruzie, er wordt gepest door de ander en allemaal dat soort dingen.
Het is gewoon nooit eens rustig in huis.
Hoe goed mijn vrouw en ik ook ons best doen, zegt hij.
Lennart heeft gewoon 15 jaar geleden een fout gemaakt.
Dat denk ik ook.
Het heeft niet alleen met de puberteit te maken.
Daarvoor was er ook altijd wel iets.
Zijn oudste zoon, die inmiddels 16 is, had vroeger ook altijd wat.
Van gebroken voortanden tot gebroken enkels.
Het zegt niet of zijn vader daarbij betrokken is geweest.
Het houdt niet op. Niet van zelf.
En van ruzie op school tot vechtpartijen in het bos.
Vechtpartijen?
Met elkaar met takken te lijden.
Ja, precies.
Dat zijn wel takkenkinderen dan.
Of ze gooien een hoop mos naar elkaar.
Dat zal je leren, vleegel.
Acht jaar geleden gingen ze met z'n vijven op vakantie naar Griekenland.
En vakanties met zijn gezin vond hij sowieso al nooit leuk.
Want het was gewoon heel hard werken, zegt hij.
Maar dan op een andere locatie.
Of eigenlijk was het nog harder werken, want voordat iedereen weer in het goede ritme zit, was vakantie alweer voorbij.
En die ruzie, zelfs op vakantie gingen ze door moppermopper, klaag, klaag.
Staat dat dan letterlijk?
Nee. In Griekenland besloot hij daarom, ik ga niet meer met mijn gezin op vakantie.
Hij schreef dat hij vrouwen wel even moest slikken en dat ze het in eerste instantie nogal egoïstisch vond, maar ze begreep me ook.
Ik vond mijn besluit allesbehalve egoïstisch, zegt hij.
Ik kon namelijk nooit eens even opladen, zelfs niet tijdens een vakantie met mijn kinderen.
Ze kon niet anders dan beamen dat er altijd iets was.
Sindsdien gaan mijn gezin en ik altijd op dezelfde tijdstip op vakantie, alleen ga ik ergens anders heen.
Zo gaat mijn vrouw bijvoorbeeld naar Italië of Frankrijk en ga ik een zomer naar Spanje.
Dus het is geen Italië voor hem.
Heerlijk tien dagen genieten van zon, zee en strand en vooral rust.
Ik kan het iedereen aanraden, schuldig voelen doe ik me niet.
Met hen erbij kan ik gewoon niet relaxen.
En hij heeft ook al diverse keren geopperd dat zijn vrouw met hem mee moet komen.
Dan regelen ze wel een oppas voor hun drie pubers.
Maar helaas wil ze dat niet. Zij geniet namelijk wel van de vakantie met onze drie kinderen.
Ik ben blij dat ze ervan geniet. Ieder zijn ding.
Ik weet in ieder geval dat ik de komende jaren nog lekker alleen op vakantie ga.
Sorry, er kroopt een mier over me heen.
Wat vind jij van Lennart?
Aan de ene kant vind ik Lennart heel dapper.
Dat hij zegt van fuck it, dit kost mij energie.
Net als die vriendinnen. Ik haal hier niks uit.
Zoek het uit, ik ga lekker niet mee.
Net als mensen die niet naar feestjes gaan waar ze geen zin in hebben.
Dat vind ik ook altijd heel cool.
Zoals jij.
Ik vind mezelf ook heel cool.
Maar ik vind het wel egoïstisch naar die vrouw toe.
Die zit met de kinderen.
Zo vindt het kennelijk niet erg.
Maar wat krijg je nou als kind hiervan mee?
Die snappen dat toch ook wel, dat papa niet mee wil op vakantie.
Die weten misschien ook wel dat ze kutkinderen zijn.
Dat kom je wel op een heel jonge leeftijd al achter.
Je kunt natuurlijk beter dit soort dingen vroeg weten dan laat.
Maar je hebt dus al kinderen die ergens aan het ontsporen zijn.
Dus ze hebben vechtpartijen in het bos.
Gebroken tanden, gebroken enkels.
Weet niet waar die allemaal met...
Nou ja, dat is wat hij beschrijft. Maar hij kwam nog allemaal tot thuis.
Ik ben geen opvoeder.
Vrij bewust.
Maar ik denk, dit gedrag komt ergens vandaan.
Dit is de uiting van iets waar die kinderen te kort komen.
Zou het kunnen zijn dat deze kinderen liefde van hun vader missen.
Dat tot overmaat van ramp gaat hij dan ook nog eens een keer niet mee op vakantie.
Ja, dat zou kunnen.
Ik kan me niet voorstellen dat je als kind van 16 of van 14 of van 12 of zo...
Maar dan heb je toch in de gaten dat er iets aan de hand is.
Dat papa niet meegaat.
Papa legt uit dat hij niet mee gaat.
Want jullie zijn kutkinderen.
Ja, maar hoe is het gesprek gegaan?
Ik vind het vooral sneu voor die moeder ook.
Die zit met de ellende. Die zit met die twee kutkinderen.
Drie.
Hier.
Maar er was er nog één.
Precies, maar die is van een ander.
Ooooooh.
Zou dat het zijn?
Maar misschien zijn die kinderen nu wel rustiger.
Als ze met moeders zijn.
Als papa er niet bij is. Misschien is papa wel het probleem.
Papa is het denk ik.
Is Lennart egoistisch?
Ja, ik vind het wel. Maar met name, ondanks dat hij zegt dat mevrouw Lennart het niet erg vindt...
vind ik het gewoon echt sneu voor mevrouw Lennart.
Die dan wel... Het is echt van...
Zeg schat, ik ga lekker in mijn eentje vakantie, want dan heb ik rust.
En jij succes met de kinderen.
Succes ermee.
Heel veel plezier in Italië.
Ik ben er niet.
Dat is toch... Ja.
Ik vind het oprecht wel egoistisch. Is jij niet?
Ja, zeker.
En ik denk ook, je hebt toch op de een of andere manier tijd met je vader nodig.
Die vakanties...
Tenminste, in mijn jeugd was mijn vader veel aan het werken.
Hij werkte ver weg, dus hij ging 's ochtends heel vroeg de deur uit.
En kwam rond een uur of half acht 's avonds thuis.
Dan is de tijd die je samen doorbrengt best wel kort.
Maar juist de momenten waarop we dagen weg waren...
of weken, zoals met de zomervakantie...
Dat waren de momenten waarop je gewoon...
Weet je waarom je als kind ook weer met je vader of met je moeder...
of met je ouders kon...
Tijd voor elkaar.
Ja, precies. Kon doorbrengen, kon spreken, grapjes maken, leuke dingen doen.
Zodat die band stevig blijft.
Ja, en dat hebben de kinderen van Lennart niet.
Nee, dus hoe gaat dat...
Dit kan toch niet...
Als voorbeeld over tien jaar.
Wat is dan...
Het voelt zo kortzichtig.
Maar dan zijn die kinderen wel uit huis uit, denk ik. Dat sowieso.
Je kunt toch ook gewoon naast die drie weken die je met je gezin op vakantie bent...
gewoon een week alleen weg.
Het hoeft niet te overlappen.
Precies. Dan ga je toch waardevolle tijd met je kinderen doorbrengen...
en heb je gewoon een moment waarop je...
Koop een week extra verlof.
Zodat je in een week alleen naar Spanje kunt om te relaxen of tien dagen.
Zeker. Ik denk dat wij het redelijk over eens zijn dat Lennart gewoon een egoïst is.
Wat jammer. Een van ons is nu de advocaat van de duivel.
Ben jij de Lennart?
Moet ik egoïstisch zijn? Nee, we voorkomen gelijken.
Ik ga dat gewoon niet...
Ik ben het ook niet mee eens.
Ik vind het heel heftig.
Maar dit was een interview, zei je.
Waarom werd Lennart geïnterviewd? Om deze reden?
Ik denk dat het...
Er zijn weinig gehoorde stemmen.
Je moet de minderheden ook een stem geven.
En dit is een afwijkend van de norm.
En de ouders in deze ouderschapskringen kunnen hier lekker op los gaan.
Want die vinden het waarschijnlijk ook allemaal.
Waarschijnlijk, ja.
Al die moeders vinden Lennart een klootzak.
Ze vinden Lennart een held.
Oh, dit had ik ook moeten doen.
Ja, had ik mijn kinderen maar gewoon achtergelaten.
Ik denk dat jij aan het begin van die brief al wel een juiste conclusie hebt getrokken.
Lennart heeft gewoon 16 jaar geleden een foutje gemaakt...
door dit op de ene manier te willen.
En daarna nog twee keer.
Als ze van hem zijn al...
Maar die discussie loopt natuurlijk ook nog best wel vaak.
Ze noemen ze volgens mij spijtmoeders.
Spijtmoeders?
Ja, dus vrouwen die zeggen 'ik had die kinderen nooit moeten krijgen'.
Ja, ik geef ze geen omschrijving.
Maar ze hadden dat eerder moeten bedenken, ja zeker.
Maar je kan er ook op geen enkele...
Ik bedoel, een huisdier dat je hebt genomen waar je spijt van hebt...
die kun je nog aan de weg zetten of aan iemand anders geven.
Dit is niet het officiële De Brievenrubriek advies.
Of die gaat relatief snel dood, weet je wel.
Een goudvis... Hoe oud wordt een goudvis? Vijf?
Ja, als je het verkeerde voer geeft, gaat die vrij snel rugzwemmen.
Dat weet ik vanuit mijn voor...
Een kat wordt ook niet ouder dan in de jaren vijftien.
Ja, maar dat is nog steeds lang.
Ja, dat is wel lang, maar die kun je misschien nog weggeven dan.
Maar een kind daar kom je echt niet meer van af.
Je mag blij zijn als die op z'n achttiende uit huis gaat.
Maar dat gebeurt tegenwoordig ook niet veel meer.
En dan nog zit je eraan vast.
Wat?
Niks, het is eerlijk.
Te eerlijk?
Nee, nou ja, er bestaat dus niets als te eerlijk.
Maar wat doen die spijtmoeders dan?
Die kunnen ook niks doen.
Nee, die zit hier dus ook. Die zit precies hiermee.
En daarom... Kijk, dat hele ouderschap, dat is omgeven door dat het leuk moet zijn en mooi moet zijn.
Je krijgt er zo veel voor terug.
Precies. Er komt wel langzaam wat nuance in.
Dat er ook meer ruimte is voor de intensere, vervelendere dingen van het ouderschap.
Of dat het ook mis kan gaan, of dat je het heel zwaar ermee hebt.
Maar vrouwen die spijt hebben van het krijgen van hun kinderen, dat lijkt mij...
Daar wordt gewoon natuurlijk heel moeilijk over gepraat.
Daar hangt het taboe omheen van 'heb ik jou daar'.
En daar wordt nu langzaamaan met de term spijtmoeders en een paar van die geanonymiseerde interviews...
Er zijn ook reportages of die documentaires over geweest.
Inmiddels volgens mij heet die documentaire serie al 'Spijtmoeders'.
Maar bestaat Lennart? Of is Lennart ook een verzinsel?
Net zoals onze 'Hot Mom-in-law' van vorige week.
Wat was het? Schoonmoederfacker?
Schoonmotherfacker.
Dat is het moeilijke bij dit soort dingen.
Ook die oude kinderen, of de jongere tijdschriften zoals 'De Flair' en zo.
Waar allemaal van die liefdesverhalen in staan.
Daarvan weet je ook dat dat gewoon freelance schrijvers zijn die dit soort dingen uit hun duim zuigen.
En dat kan met Lennart ook.
Hopen wij dat Lennart verzonnen is?
Of is het goed dat hier aandacht voor komt dat je ook ongelimiteerd egoïstisch mag zijn?
Ik vind Lennart inderdaad egoïstisch. Maar ik vind het wel lastig omdat ik wel respect heb voor mensen die voor zichzelf kiezen.
Alleen ik zou dat denk ik in deze zin niet doen, want je bent ook dingen verplicht aan je gezin.
En kom met verantwoordelijkheden.
Ja, als je kinderen maakt met iemand dan heeft dat verantwoordelijkheden.
Dus dat vind ik er lastig aan. Maar ik vind het echt ook wel weer cool dat Lennart voor zichzelf kiest.
Als hij daarmee niet zijn gezin zou benadelen.
Nou, wat een diepe analyse hebben we.
Dit was wel een diepe. Dieper dan de haven van...
GELACH
Godse diepvraak heeft die van de havenmarkt Riant gepasseerd.
Zeker. Vier meter heb je gegooid.
Vier meter ja. Dat ben ik twee keer.
Ik ben wel blij dat we dat meetlint meegenomen hadden.
Je wilt het toch testen.
Anders hadden we het gewoon niet geweten.
Je wilt het toch testen.
Jouw telefoon hebben we er niet in gegooid toch?
Nee. Als je je nog afvraagt wat de fack was die grote plons, dat was gewoon een baksteen.
GELACH
Dat was toch harder dan we hadden verwacht voor de kerel.
Dag plons.
Nou, oké.
Er gaat een camper weg.
Wat staat erop? Het roller team vertrekt.
We gaan naar het land.
Een meneer en een mevrouw zitten achter het stuur.
De meneer rijdt natuurlijk.
Dat zie je ook bijna altijd. Zit de vrouw zonder iets te doen naast het bestuurder.
Net als jij op weg hier naartoe bedoel je?
Ja, inderdaad.
Even zwaaien. Dag tot ziens.
We trekken wel bekijks hier in de haven van Makkel moet ik zeggen.
De mensen die hier langslopen zitten toch eens te kijken wat die twee jongens in godsnaam aan het doen zijn.
We hebben nog een nieuwe luisteraar erbij.
Die meneer die voordat de opnames kwamen vroegen, gaan jullie hier een podcast opnemen?
Die had door dat er een podcast was?
Precies, dat is een scherpe analyse.
Ik denk dat hij nu geabonneerd is.
Hallo, welkom bij de luisterscharen van De Brievenrubriek.
06/2015/1529
Laat even wat van u horen. U he, want het was een oude opname.
Oh ja, het was een meneer.
Het is de aflevering van het eerste seizoen van De Brievenrubriek.
Ik probeer het nog te herkennen, want ik wil niet dat het opname.
Het einde is in zicht.
Wij zijn er dus zoals gezegd in september weer.
Maar als je onze plezier wil doen, volg ons even op Instagram.
@hetkampvuur
Stuur even een berichtje over wat je van het eerste seizoen vindt.
Dat vinden we ook heel erg leuk. Dan kom je rechtstreeks bij Martin in zijn WhatsApp.
06/2015/1529
En je kan ook mailen.
Precies, [email protected]
Volg ons even op je podcastapps. Schrijf even een leuke recensie.
Deel hem in allerlei groepsappen waarbij je denkt, hier zitten allemaal mensen in die dit ook heel erg waarderen.
Want dan worden we steeds groter en bekender en leuker en fijner.
En dan kunnen we volgend jaar naar New York voor het laatste aflevering.
Precies, moet je nu alvast een brief zoeken waar het over New York gaat.
Of de haven van Syrikzee.
Maar waarom Syrikzee? Ik ben nu al klaar met de havens hoor.
Oh ja? Ja, ik wil nu ergens anders naartoe.
Oké, dus je wil naar een berg.
De faalste berg. Oh, in Syrik.
Nou Syrik, dat is weer een beroep.
Anyway, dat duurt veel te lang. Wij zijn er in september weer. Heel graag. Tot dan.
Het Brievenrubriek. Ja, terug in september.
Terug in september. Even zo'n pauze.
Geniet ervan. Het Brievenrubriek.
...